Brother Story เรื่องของพี่น้อง
4 posters
หน้า 1 จาก 1
Brother Story เรื่องของพี่น้อง
by tassanakrit Sat 8 Jun 2013 - 22:10
คำเตือน : ฟิคเรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อความสะใจต่อคนเขียน+ว่างจัด
ลืมไปว่าไม่ค่อยได้แต่งฟิค นานๆทีแต่ง ถ้าแต่งมากาก ขออภัยด้วย - -
intro
ณ เมืองborner เป็นเมืองแห่งเทคโนโลยี ล้ำยุค และรุดหน้าในเรื่องเศรษกิจ
ห่าง ออกจากตัวเมืองไป ท่ี่หมู่บ้านsunland เป็นหมู่บ้านที่ มีประชากร1384คน
ผม shota และ น้องชายผม toma อาศัยอยู่ ณ ที่นี้...
- ตัวละคร:
ชื่อ toma_kenpaji
ชื่อจริง tomahawk
สีฟ้าเข้ม
ความสามารถ การใช้อาวุธ Melee,Rifle(ถูกฝึกมาจากพี่โชตะ)
อายุ17ปี
ชื่อ
โชตะ เคนปาจิ
codename(ชื่อที่ใช้ในภารกิจ)
ReLoadX
สี ฟ้าใส #00FFFF
ความสามารถ
ปีนป่ายเก่ง เด่นการใช้อาวุธประเภท Sniper rifleและSMG และ เปลี่ยนกระสุนค่อนข้างไวแต่ ชอบ หลงทาง :- -*:
อายุ 2X
อาชีพ พลแม่นปืนของ หน่วยต่อต้านก่อการร้ายPENTAGON(PTG)
[None-Image]
nameP:Paul Jackson
Codename:Xshot-ZeroOne
สี น้ำเงิน
อายุ3X
อาชีพ -หัวหน้าหน่วยต่อต้านก่อการร้ายPENTAGON
-ครูฝึกนักศึกษาวิชาทหาร ที่โรงเรียน borner
[None-image]
name: arena namine
สีตัว:ชมพู
อายุ 21
อาชีพ อาจารย์สอนภาษาต่างประเทศ
name: อัคคี เพลิงโทสะ
สีตัว แดง
อายุ 16
อาชีพ นักเรียน ปี5
นิสัย ใจเย็นดุจน้ำ ปลอบคนเก่ง
- สถานที่:
โรงเรียน Borner
เป็นโรงเรียนประจำเมืองซึ่งเป็นโรงเรียนฝึกทหาร บริหารเศรษกิจและเทคโนโลยี
ซึ่งเปิดเรียนในระดับมัธยมศึกษาตอนต้นและตอนปลาย
ระดับชั้นในโรงเรียน
-มัธยมต้นปี1
-มัธยมต้นปี2
-มัธยมต้นปี3
-มัธยมปลายปี4
-มัธยมปลายปี5
-มัธยมปลายปี6
ศูนย์ต่อต้านการก่อการร้ายPENTAGON
หนึ่งในองค์กรCounter tertoris stick [CS](องค์กรต่อต้านการการก่อการร้ายแห่งชาติ)
เป็นซึ่งเป็นศูนย์ วิเคราะห์คดีฆาตกรรม คดีพิเศษ และคดีต้องสงสัยที่อาจจะเป็นการฆาตกรรม
หน่วยในศูนย์PTG
-หน่วยคลังอาวุธ
-หน่วยสืบสวน
-หน่วยสอบสวน
-หน่วยคดีพิเศษ
-หน่วยวิจัยอาวุธเพื่อการสืบสวนและสอบสวน
ตลาดกลางเมือง borner
เป็นตลาดศูนษ์กลางในด้านค้าสิ่งของ อาหาร ยารักษา ทอง อัญมณี หนังสือ กิฟท์ชอปท์ และอื่นๆอีกมากมาย
สถานที่นี้มีสิ่งก่อสร้างแบบตึกสูงสองชั้นขึ้นไปโดยส่วนใหญ่ แต่ถนนและทางเดินค่อนข้างกว้างและโล่ง
จึงสามารถสังเกตุเห็นง่าย
และสถานที่นี้เคยก่อการจลาจลในปี199X จึงทำให้ประชาชนและทหารเสียชีวิตจำนวนมาก เหตุการ์ณดังกล่าวทำให้ผู้คนที่อยู่บริเวณนั้น
อาศัยอยู่ด้วยความเศร้าในส่วนลึกๆ
- BeforeChapter0:
Before Chapter zero : war
Sunday 29 july 200X 10:16AM
"สุขสันต์วันเกิดนะน้องชาย" โทมะตื่นขึ้นมา โดยยังงัวเงียอยู่ "สายแล้วนะน้องชาย เดี๋ยวพ่อก็ไม่พาไปเที่ยวอีก" โชตะพูดปลุกโทมะให้ลุกออกจากเตียง
โทมะลงมาแปรงฟันขณะเดินลงมานั้น มีเสียงที่คุ้นหูเป็นอยากดี"แปรงฟันซะ เดี๋ยวพ่อพาไปกินไอติม ร้านที่ลูกชอบ" โทมะเงยหน้าขึ้นมาแล้วตอบไปว่า "ค้าบบบบบ"
ซากาตะ(Sacata_Kenpaji) พ่อของโชตะและโทมะ พูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม โทมะจึงรีบไปแปรงฟัน ขณะที่โทมะแปรงฟันอยู่นั้น โชตะก็เดินลงมา "ยินดีด้วยที่ ผ่านการฝึกทหารในองค์กรCSนะลูกชาย เท่านี้ลูกก็มาช่วยพ่อได้แล้วสิ"
พ่อกล่าวชมโชตะ "ครับพ่อ ผมจะพยายามทำหน้าที่นี้ให้ดีนะครับ " โชตะ ตอบพ่อแบบเขินๆ "เดี๋ยวพ่อ จะทำเรื่อง การเข้าหน่วยนะ พ่อจะให้ลูก เข้าหน่วยต่อต้านการก่อการร้ายPTGนะ" "เอ๋? ทำไมไม่ให้ผม เข้าหน่วยMERCENARY ที่เดียวกะพ่อล่ะ"
โชตะสงสัย "เดี๋ยวลูกก็รู้เองล่ะน่า" พ่อ ตอบแบบให้โชตะลุ้น
Sunday 29 july 200X 12:11PM
สามพ่อ-ลูกขับรถไปที่ตลาดกลางเมืองBorner เพื่อไปร้านไอติมและไปฉลองวันเกิดของโทมะ พ่อไปจอดที่หน้าร้าน"ไอศกรีม คอร์ปี้" "กรุ๊งกริ๊ง!!!" เสียงเปิดประตูจากกระดิ่งจากประตู
"ยินดีต้อนรับจ้า เด็กๆ" ป้าคอร์ปี้ เจ้าของร้าน ออกมาต้อนรับ "เย้ๆ ผมขอไอติมรสสตอเบอรี่" โทมะสั่งก่อนใคร "งั้นผมขอเรนโบว์ กับ โคล่าแก้วนึงครับ"โชตะสั่งตาม "งั้น พ่อขอ เลมอนละกัน" พ่อสั่งตบท้าย ...................
3ชั่วโมงผ่านไป โทมะกินไอติมไปหลายถ้วยจนอิ่มและหลับไป
ส่วนโชตะกับพ่อยังกินอยู่ "หลับไปแล้วสินะ"พ่อพูดถามเพื่อความแน่ใจ "พ่อมีอะไรจะคุยกับผมหรอครับ"โชตะถาม"มีสิ พ่อได้ข่าวว่า มีการขัดแย้งเรื่องผลประโยชน์ในตลาด borner พ่ออยากรู้เลย
พาลูกมาที่นี่ พ่อคิดว่าอาจจะเกิดการจลาจลได้ " พ่อบ่นไปเรื่อยๆ "เห......พ่อได้ข่าวมาจากไหนเนี่ย?" โชตะสตั้นแล้วถามพ่อ "จาก หน่วยข่าวกรอง MERCENARY ที่พ่ออยู่ไง พ่อได้ข่าวจากหัวหน้าพ่อเอง
และสมมุติว่าถ้าเกิดการจลาจลจริง พ่อให้โชตะพาโทมะไปที่ปลอดภัยและอย่ากลับมาหาพ่อ" พ่อสั่งเสียเหมือนรู้ตัว "ผมขอปฏิเสธ!!!"โชตะค้าน"ผมจะช่วยพ่อ"โชตะตอบเสียงแข็ง"เดี๋ยวๆ พ่อแค่สมมุติ"
พ่อเบรคโชตะ"พ่อแค่สมมุติ ลูกถึงกับยืนขึ้นเลยเรอะ ฮะๆ " พ่อแหย่โชตะ ขณะที่โชตะคุยกับพ่อ ป้าคอร์ปี้เสริฟน้ำโคล่าที่โชตะสั่งไว้มาที่โต๊ะ "คุยอะไรกันหรือจ๊ะพ่อลูกคู่นี้" คอร์ปี้ถาม
"ไม่มีอะไรหรอกครับ แค่คุยกันเรื่องการฝึกในCS ว่าเป็นยังไง"พ่อตอบไปอย่างอื่น"เห..........เล่าให้ป้าฟังบ้างสิ" โชตะบลิ๊งค์กลับบ้านไม่ทันโดนสตั้นหน้าป้อม(โทดๆแมวพิม)
"อ่า...คือ ฝึกเหมือนทหาร ทั่วไป แต่ต้องใช้ความคิดมากกว่าพละกำลังอ่ะครับ " โชตะ แถจนสีข้างถลอก "งั้นหรอป้านึกว่าฝึกหนักกว่าที่ป้าคิดอีก" คอร์ปี้พูดแบบเซ็งๆ
ขณะที่คุยกันอยู่นั้นมีเสียงปืนดังขึ้น "ปัง!!!" เสียงอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล โทมะตกใจจึงตื่นขึ้น ส่วนพ่อตะโกนไปว่า "หมอบลง!! เร็วเข้า โชตะลากน้องไปใต้โต๊ะ และมากับพ่อ"
โชตะดึงน้องมาใต้โต๊ะ "โทมะตื่นได้แล้ว แล้วอยู่นิ่งๆไว้" โชตะ สั่งกำชับไว้ แล้วรีบตามพ่อไปที่หน้าร้าน พ่อโยนปืนพกให้โชตะ "ฟังนะโชตะ พ่อเรียกหน่วยMECENARYมาแล้ว โชตะต้องพาน้องกับป้าคอร์ปี้หนีไป"
พ่อสั่ง "ขอปฏิเสธผมจะช่วยพ่อที่นี่" โชตะไม่ยอม "ไม่ได้! พ่อจะไม่ให้คนบริสุทธ์ กับลูกที่พ่อรัก เสียไป พ่อบอกแล้วไง ว่าถ้าเกิดการจลาจลจริง พ่อให้โชตะพาโทมะไปที่ปลอดภัยและอย่ากลับมาหาพ่อ "
พ่อสั่งอีกรอบ ในขณะที่เสียงปืนใกล้เข้ามาเรื่อยๆ "ไปซะ!!! นี่คือคำสั่ง " พ่อตะคอกใส่โชตะ ส่วนโชตะก็อึ้งไม่รู้จะเกิดขึ้นจริง "ท....ท..ทราบ...ล...แล้ว..."โชตะตอบเสียงสั่น
โชตะ วิ่งกลับเข้าร้านแล้วพาโทมะกับคอร์ปี้ ออกไปทางหลังร้านเสียงปืนดังขึ้นติดต่อกันเป็นเวลานาน พอโชตะพาโทมะกับคอร์ปี้ไปที่ปลอดภัย โชตะจึงรีบกลับไปที่ตลาดกลางเมืองที่เดิม แต่พอไปถึงโชตะต้องถึงกับสลด
การจลาจลได้สิ้นสุดลง มีคนเสียชีวิตทั่งหมด 246ราย บาดเจ็บ5341ราย เป็น ทหารเสียชีวิต32คนบาดเจ็บ42คนหนึ่งในนั้นมีนาย ซากาตะ เคนปาจิ พ่อขอโชตะ เสียชีวิต โดยกระสุนปืน .338magnum
โดนยิงบริเวณใหล่ซ้ายและกลางหน้าท้อง โชตะยืนนึ่งทำตัวไม่ถูกเลยสักนิด ใด้แต่เพียงคิดในใจ"ทำไมกัน ทำไม พระเจ้าไม่เข้าข้างข้าเสียเลย ข้าแค่อยากอยู่กับพ่อ กับน้อง เหตุไฉน ท่านถึงพรากพ่อข้าไป
ข้าทำอะไรให้ท่านไม่พอใจ ทำไมไม่เอาชีวิตข้าไปเสียหล่ะ ทำไมกัน" น้ำตาที่กลั้นไว้เริ่มล้นออกมา ปากสั่นกลัว กลัวที่ตนเองจะอยู่คนเดียวกับน้อง โชตะจะอธิบายกับน้องว่ายังไงดี......
Next The Chapter Zero...
- chapter 0:
Chapter zero:Start
6:18AM monday 15 MAY 20XX
โทมะกำลังนอนสบายอยู่ที่ห้องชั้นสอง หลังจากนั้นมีเสียงเคาะประตู "ก๊อกๆ " โทมะยังแน่นิ่ง "ปังๆ! เฮ้ย โทมะจะนอนอีกนานมั้ย
เดี๋ยวสายนะ!!!" โทมะตอบกลับขณะงัวเงีย "อือ......อีก5นา...ที......นะเพ่...." หลังสิ้นคำพูด โชตะถีบประตู(ฟัดโรด้า!!!!)
แล้วลากคอลงมา"นี่เปิดเทอมแล้วนะเฟ้ย!!! ยังจะนอนอีก เรอะ ไปล้างหน้าแปรงฟันซะ พี่ทำอาหารไว้แล้ว เร็วเข้า""ค้าบ..."โทมะตอบอย่างเซ็ง
ห้านาทีผ่านไป โทมะแปรงฟัน แต่งตัวเสร็จ ลงมายังชั้นหนึ่งและนั่งกินอาหาร เสียงโทรศัพท์ของโชตะดังอยู่ที่โต๊ะรับแขก "เฮ้! พี่โทรศัพท์เข้า" "รับให้พี่ที พี่แต่งตัวอยู่" โทมะจึงรับโทรศัพท์ "ฮัลโหล โชตะมีเรื่องด่วน รีบมาที่ศูนย์PTGด่วนเลย แค่นี้นะ ตู๊ด...."
โทมะติดสตั้นไป10วิ "มีอะไรรึ?"โชตะถามขณะเดินลงมา"พี่paulโทรมาหา บอกให้พี่ไปที่ศูนย์PTG ด่วน"
โชตะตอบว่า"งั้นเอามือถือมาให้พี่ พี่โทรไปถามเอง ส่วนนาย ไปโรงเรียนได้แล้วมั้ง" "ค้าบ งั้นไปละครับ ลวกเพ่"
"เออ รีบไปซะ" โทมะจึงคว้ามอเตอร์ไซต์ขับไปโรงเรียน
"เฮ้อ น้องกรูนี่กวนตรีนยังกะใคร" ทันทีที่โชตะบ่น โทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา"ฮัลโหลครับ ผมโชตะครับ""ผมบอกให้รีบมาไง โชตะ มีคดี
ลอบฆ่าจากระยะไกล อยากให้นายช่วยหน่อย " "โทดทีครับผมเพิ่งแต่งตัวเสร็จผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละครับ แค่นี้นะครับ "
เดี๋ยวๆ โชตะ ตู๊ด.....ตู้ด" โชตะรีบตัดสายแลัวรีบขับรถยนต์คู่ใจไปทำงาน
To be continue...
- Chapter 1:
chapter one:Puzzle
8:13Am monday 15 may 20XX
ณ ที่ศูนย์ต่อต้านการก่อการร้ายPTGแผนกคดีพิเศษ ทุกคนต่างเคร่งเครียดเรื่องคดีนี้เป็นอย่ามากเพราะแทบจะจะเป็นไปไม่ได้
โชตะรีบวิ่งมาห้องสืบสวน "มาแล้วครับ ขอโทษที่มาช้า" "ช้าไปสิบนาทีนะ แต่ช่างเหอะ วันนี้วันเปิดเทอมของ โทมะนี่"
พอล (paul jackson) ตอบยิ้มๆ"ไหนๆแล้ว
ช่วยวิเคราะห์ทีว่าอาวุธสังหารเป็นอะไรบ้าง" พอล ยิงคำถามทันที โชตะรีบอธิบายทันที "สภาพศพ ถูกยิงบริเวณ ใหล่ซ้าย และสะโพกซ้าย
จากกระสุนไรเฟิล บริเวณใหล่ซ้ายแผลกระสุนทะลุออก ส่วนสะโพกซ้ายมีกระสุนฝังและใหล่ซ้ายแผลกระสุนใหญ่กว่า "โชตะพูดไปพลางๆและแงะกระสุน
จากสะโพกซ้ายออกมา"เขาเป็นใครโดนยิงจากไหน" โชตะถามหัวหน้าพอล "นี่ล่ะที่เป็นปัญหาอยู่
เขาชื่อนาย คุรามะ คางุโระ เป็นนักวิทยาสาตร์เทคโนโลยี เขาโดนยิงจากตลาดกลางเมืองborner
ซึ่งแถวนั้นคนค่อนข้างพลุกพล่าน แต่แทบไม่มีใครรู้เลย ว่ายิงมาจากไหน " "เดี๋ยวนะๆ แทบไม่มีใครรู้แล้ว คนโดนยิงล่ะ"
โชตะเริ่มสงสัย "ก็นะ เขาคงเก็บอาการไว้เลยไม่มีใครสังเกต คาดว่าวิ่งไปที่รถแล้วเสียชีวิตกลางทางที่รถของเขาซึ่งจอดอยู่กลางสี่แยกไฟแดง คาดว่าเสียเลือดมาก" โชตะแทบคิดไม่ออกเลย
เพาระว่าบริเวณกลางตลาด มีแต่ตึกสูงสองถึงสามชั้น ถ้าถูกยิงจริงก็ต้องมีคนเห็นแต่นี้กลับ ไม่มีใครรู้
กระสุนที่โชตะแงะออกมาจากสะโพกคือ.338 Magnum ซึ่งเป็นกระสุนของปืนไรเฟิล AWM.338Magnumที่หน่วยต่อต้านการก่อการร้ายที่โชตะสังกัดใช้กัน
โชตะจึงไปตรวจสอบข้อมูลของคลังอาวุธแต่กลับไม่มีข้อมูลการเบิกกระสุนปืนชนิดนี้เลยโชตะจึงกลับไปรายงายหัวหน้าพอล
หลังจากหัวหน้ารับทราบข้อมูลพอลจึงเอ่ยชวนว่า "เครียดๆรึเปล่า พรุ่งนี้มี สอบคัดเลือกนศท.ลองมาช่วยผมคัดเลือกมั้ยล่ะ"
โชตะถามกลับไปว่า"โรงเรียยนไหนล่ะครับ" "โรงเรียนbornerไง น้องนายก็เรียนอยู่ไม่ใช่รึไง" พอลตอบ "งั้นก็ได้ครับ" โชตะตอบทั่งที่ไม่ได้คิดอะไร เลยขออนุญาติไปดูจุดเกิดเหตุ...
ในอีกด้านหนึ่ง ที่ โรงเรียนBorner ที่โทมะเรียนอยู่
8:30AM mondday 15 may 20xx
"เฮ้อ....เปิดเทอมอีกละ น่าเบื่อชะมัด ปี5 (มัธยม 5)ทั้งทีน่าจะมีอะไรตื่นเต้นซะอีก" โทมะบ่นให้กับอัคคีฟังในห้องเรียน"น่าๆ เรื่องดีๆ มันก็มาเองแหละ"
อัคคีพูดปลอบ "นายที่นิสัยไม่เหมาะกะชื่อเลย ชื่ออัคคี แต่ นิสัยยังกะน้ำ" (กรูแต่งไปแล้วทำไงได้//คนเขียนบ่น) คุยไปได้นิดเดียว เสียงออดก็ดังขึ้นมา
ชั่วโมงแรกคือ โฮมรูม จะมีอาจารย์ประจำชั้นมาแนะนำ บางห้องจะมี2คน
อาจารย์สองคนเดินมาและเข้าห้อง"สวัสดี นักเรียนที่น่า กระทืบทุกคน อาจารย์ชื่อ 'อารีน่า นามิเนะ ' อีกคนชื่อ 'เจส ฮาคิยามิ' อาจารย์จะบังคับให้ตั้งใจเรียน
แต่ พยายามใช้ชีวิตให้คุ้มค่าในปีนี้ละกัน "อาจารย์สาว อารีน่า ทักทายและแนะนำตัว "อาจารย์ทั้งสองจะมาเป็นครูประจำชั้น ปี5 ห้องB
ของพวกเธอ มีอะไรปรึกษาได้ทุกเรื่อง ยกเว้น เรื่องเงิน นะครับ" อาจารย์ เจสพูดเสริม
" จารย์สาวคนนี้ไม่เคยเห็นเลยแฮะสงสัยมาใหม่ ส่วนจารย์เจส เคยเป็นจารย์ประจำชั้นปีที่แล้วนี่พอจะรู้นิสัยอยู่ " โทมะคิดในใจ
คาบพักเที่ยง หลังจากกินข้าวเสร็จ โทมะและอัคคีไปนอนเล่นที่มุมประจำ...
To Be Continue
- Chapter 2:
Chapter Two:Search
12:23 PM monday 15 may 20xx
ในขณะที่โชตะกำลังขับรถไปที่เกิดเหตุโชตะคิดในใจอยู่ลึกๆว่า'อัลไลฟระ เป็นพลแม่นปืนอยู่ดีๆตอบมาเป็นนักสืบจำเป็นโอ้!พระสงฆ์!!!'
โชตะรำพึงไปกินเบอร์เกอร์ไปขณะที่ขับรอยู่กินไปจนเกือบหมดก็ถึงที่เกิดเหตุพอดีโชตะเดินไปที่เกิดเหตุและสอบถามตำรวจสืบสวนที่กำลังค้นหาหลักฐานอยู่
โชตะได้สอบถามไปได้ผลตรวจสอบมาดังนี้
เป็นแผนที่คร่าวๆของหน่วยสืบสวน
โชตะครุ่นคิดอยู่นานจึงยืมแผนที่คร่าวๆใบนั้นไปตรวจดู ผ่านไป2ชั่วโมง โชตะหาหลักฐานได้เพียงกระสุนปืนที่เจาะอยู่ที่พื้นถนนระหว่างรอยเลือดกับรอยล้อรถ
โชตะกลับอึ้งเพราะมันคือกระสุน .223 REMINGTON แถมเป็นกระสุน SHOCKWAVE (ด้วยคุณสมบัติของคลื่น SHOCKWAVE
เมื่อกระสุนพุ่งโดนไปยังเป้าหมายกระสุนจะเปลี่ยนรูปแบบการโจมตีทันทีเป็นเเบบซิกเเซ็กกับตีลังกาของหัวกระสุนจน
คว้านเนื้อเยื่อในร่างกายเเบบลึกๆให้ฉีกกว้างขึ้น + กับคลื่น SHOCKWAVE เข้าไปอีกทำให้มันเป็นกระสุนที่มีพลังทำลายล้างสูง
มากเหมือนโดนกระสุนสไนเปอร์กึ่งกระสุนไรเฟิลจู่โจมยิงนี้เอง เป็นกระสุนที่ขึ้นชื่อกระสุนพิษบาดเเผลเลยก็ว่าได้ ใครที่โดนยิง
ถึงกับมึนงงด้วยอานุภาพของคลื่น SHOCKWAVE ) โชตะเริ่มรู้ถึงบาดแผลของใหล่ซ้ายของศพ ที่แผลใหญ่กว่าสะโพก
เพราะโดนยิงจากกระสุนคนละแบบนั่นเอง
โชตะจึง ฝากตำรวจสืบสวน และให้ข้อมูลเกี่ยวกับสภาพศพ ฝ่ายตำรวจสืบสวนก็รับทราบแล้วก็ค้นหาหลักฐานต่อ
ขณะโชตะกำลังเดินกลับไปที่รถ โชตะได้แวะร้านไอศกรีมที่โทมะชอบให้พ่อพามา ร้านนี้มีชื่อว่า"ไอศกรีม คอร์ปี้"
โชตะเดินเข้าร้านไป "กรุ๊งกริ๊ง!" เสียงกระดิ่งประตูดังขึ้น "ยินดีต้อนรับจ้า อ้าว! หนูโชตะเองเหรอ รับเรนโบว์สักถ้วยมั้ยจ๊ะ"
ป้าคอร์ปี้ ต้อนรับแล้วยิ้มให้โชตะ "ไม่อ่ะครับ ผมขอโคล่าแก้วนึงครับ"โชตะสั่งโคล่าหนึ่งแก้ว "งั้นหรอจ๊ะ งั้นรอแปปนึงนะจ๊ะ"
ในขณะที่รอโชตะครุ่นคิด เกี่ยวกับ สภาพพื้นที่ที่โดนยิง กับกระสุนที่ถูกยิงโดยมีขนาดที่แตกต่างกัน
"มาแล้วจ้า โคล่าเย็นๆ หนึ่งแก้ว" ป้าคอร์ปี้ เสริฟโคล่า มาหนึ่งแก้ว โชตะรับมาแล้วดื่มทันที "หืม? นี่มันรสมินต์ผสมอยู่นี่นา"
โชตะพูด"ใช่แล้วจ้า ป้าเห็น หนู เครียดๆ ป้าเลยใส่มินต์ไปด้วย จะได้สดชื่นไง แล้วเป็นไงบ้างล่ะจ๊ะ" ป้าคอร์ปี้ตอบแล้วถาม
"ครับ! รู้สึกดีครับ อร่อยด้วย ว่าแต่ป้ารู้ข่าว เกี่ยวกับการฆาตกรรมที่ตลาดรึป่าวครับ" โชตะถาม"เอ.....ป้าก็พึ่งรู้นี่แหละ แต่แปลกแฮะ เสียงปืนไม่มีสัก แอะ"
"งั้นแสดงว่า ใส่ที่เก็บเสียงสินะ" โชตะคิดในใจ......
14:43PM monday 15 may 20xx
อีกด้านนึงโทมะเพิ่งเรียนเสร็จในคาบสุดท้ายกำลังเดินไปห้องพักครู ภาษาต่างประเทศ
"โฮ้ย......เสร็จซะทีถึงไม่มีการบ้านก็เถอะ เหนื่อยชะมัด"โทมะบ่น
"ก็...นะ ชีวิตม.ปลายก็งี้ แต่อาจารย์ เจสสอนแต่เรื่องที่ไม่เข้าใจทั้งนั้นเลย.... การนับศักราช ใน แต่ละสมัย"อัคคีเสริม
"นายไม่เข้าใจหรอ? ทำไม กุเก็ตวะ แค่สมัย xxx นับโดยใช้ดวงจันทร์ สมัยXXXXนับโดย ปฏิทินโบราณ สมัยXZXZ นับโดย น้ำขึ้น-น้ำลงในแต่ละวัน" โทมะตอบแบบอวด
"ก็นายไม่ได้นั่งหลับนี่" อัคคีบ่น
"มีอะไรกันจ๊ะ ทั้งสองคน มีอะไรกะอาจาร์ย์รึป่าว" อาจาร์ยอารีน่า มาจากใหนไม่รู้ พูดแทรกขึ้นมา
"อะ..จะ...ป..ป่าวครับ อาจารย์ ผมแค่มาถาม เกี่ยวกับอาจารย์ที่ย้ายมาใหม่ มีใครมั่งนอกจากอาจารย์อารีน่ามั่งครับ"โทมะถาม
"เอ........นอกจากอาจารย์หรอ.....ก็มี 2-3คนนะ มี อาจารย์ ฮิวซ์ เคฟอร์ด อาจารย์ ลิช และอาจารย์ อารีน่าเอง ว่าแต่
พวกถามเรื่องนี้ทำไม"อาจารย์อารีน่าถาม
"ป่าว ครับ แค่................ถาม..........เอา......ไว้เฉยๆ"โทมะ ตอบอ้ำอึ้ง
"งั้นผมไปละครับ อัคคี กลับเถอะ "โทมะลาและดึงออัคคีไปและลาอัคคีเพื่อกลับบ้านกลับบ้านไป
แต่ละคนมีความหลัง ความทรงจำอันเจ็บปวดมีด้วยกันทั้งนั้น สองพี่น้องคู่นี้มีความหลังอันเจ็บปวดเเละทรมาณคือการสูญเสียพ่อไป
โชตะเจ็บใจที่ไม่สามารถช่วยพ่อได้ โทมะเสียใจที่ทำอะไรไม่ได้ แต่ละคนมีความทรงจำที่เจ็บปวดด้วยกันทั้งนั้น...........
To be Continue
- Chapter3:
- ChapterThree:in heart
16:49PM monday 15 may 20XX
หลังจากที่โชตะใด้ให้ข้อมูลเกี่ยวกับหลักฐาน ณ ที่เกิดเหตุโชตะก็กลับบ้านไป แต่ขณะที่โชตะกำลังกลับบ้าน
โชตะได้แวะไปยังที่ที่หนึ่ง ที่มีชื่อว่า 'สุสานทหารกล้า' เป็น ที่ฝังศพทหารและผู้ปกป้องประเทศ โชตะไปที่ๆ ตนเองไปประจำ
คือ หลุมฝังศพของพ่อ โชตะจุดธูปไหว้หลุมฝังศพ แล้วปักไว้ที่กระถาง แล้วลุกขึ้นยืน "พ่อครับ ผมเข้าทำงานที่PTGมาไม่กี่ปีแล้ว
ผมยังไม่คุ้นงานสักที ไหนจะการปล้นธนาคาร KST การจับกุมยาเสพติด ล่าสุดคือการฆาตกรรมปริศนา ผมเองก็ยังไม่รู้ว่าทำยังไง"
โชตะพูดเหมือนคุยกับพ่อ"ถ้าพ่อเป็นผมพ่อจะทำยังไง?"โชขตะถามแบบไม่ต้องการคำตอบ โชตะหันหลังจะกลับบ้านทันใดนั้น
มีมือจับที่ใหล่แล้วมีเสียงพูดขึ้นว่า"พยายามเข้า ไอ้ลูกชาย" โชตะหันหลังกลับไปดู กลับไม่มีใครอยู่เลย
อีก30นาทีต่อมา
"กลับมาแล้ว"โชตะเปิดประตูเข้าบ้าน "มาแล้วหรอพี่ ช้าจังแฮะ ไปเถลไถลที่ไหนมาเนี่ย " เสียงดังมาจากในครัว ซึ่งโทมะกำลังทำอาหารอยู่
"นายน่ะแหละที่มาเร็ว พี่ก็กลับบ้านตามปกติ ว่าแต่ทำอะไรกินเนี่ย" โชตะเดินไปหลังครัวเพื่อมาดูโทมะทำกับข้าว "ผมกะลังทำ ผัดเผ็ดเนื้อ ส่วนบนโต๊ะมี ผัดกระเพราไก่ ยำหมูยอ และต้มยำไก่ "
โทมะบรรยายอาหารที่ทำไปแล้วกับอาหารที่ทำอยู่ "โฮ่....ไม่เบานะเนี่ย...แต่ละอย่างน่ากินทั้งนั้น" โชตะเดินดูกับข้าวที่โมะทำเสร็จ
"งั้นพี่ไปอาบน้ำก่อนนะ เสร็จแล้วบอกพี่ด้วย " โชตะเดินขึ้นไปที่ห้องของตน และอาบน้ำ ขณะที่โชตะอาบน้ำ โชตะใด้คิดเกี่ยวกับหลักฐานของคดีที่ผ่านมา
"มันยังไงกันแน่ฟระ 2 แบบ 2 แผล แสดงว่ามีจุดยิง 2 ที่ แต่แถวๆนั้นนอกจากตลาด ก็มีแต่ห้องพัก กับห้องเช่า......เอ...........มันยังไงกันแน่ฟระ "
40นาทีผ่านไป
โชตะนั่งกินข้าวกับโทมะ "ที่โรงเรียนเป็นไงบ้าง ยังน่าเบื่ออยู่เหมือนเดิมรึป่าว "โชตะถาม "ก็..........................น่าเบื่ออยู่เหมือนเดิมแหละ ไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลงมากซะหน่อย"
โทมะตอบเหมือนเซ็งๆ "งั้นหรอ........แล้วมีอาจารย์ใหม่ด้วยสินะ มีใครมั่งล่ะ" โชตะถามเรื่องอื่น"ก็มีอาจารย ฮิวส์ เคฟอร์ด,อาจารย์ ลิซ และอาจาร์ยอารีน่า อ่ะ"
โทมะตอบ"อ๊ะ!!จริงสิ พี่เอาของหวานมาด้วย แปปนะเดี๋ยวไปเอามาให้" โชตะลุกไปหยิบของหวานจากตู้เย็น"นี่ไง ไอศกรีมป้าคอร์ปี้รสสตรอเบอรี่ ที่โทมะชอบไง"
โชตะยื่นถ้วยไอศกรีมรสโปรดให้"ไม่อ่ะ"โทมะปฎิเสธ"ทำไมล่ะ ไม่ชอบรสนี้หรอ"โชตะถาม "ผม..........ไม่มีไรอ่ะ......ผ.......ผมจะกิน" โทมะตอบเอื่อยๆ
โทมะกินไอศกรีม อย่างกึ่งเศร้าๆ โชตะรู้ว่าทำไมโทมะถึงเป็นแบบนี้ โชตะมองโทมะกินแบบเงียบๆ(อารมณ์ กึ่งดราม่าเล็กน้อยถึงปานกลาง)
"งั้นพี่ทำงานที่ห้องพี่นะ มีอะไรเรียกด้วยละกัน" โชตะพูด"อื้อ.....ผมเองก็จะไปทำการบ้าน"
19:13PM monday 15 may 20XX
โชตะนั่งทำงานอยู่บนโต๊ะทำงานแต่ในหัวกลับไม่มีเรื่องงานเลยกลับคิดเรื่องอาการของโทมะเมื่อตอนเย็น โชตะรู้สึกผิดลึกๆแต่กลับทำอะไรไม่ได้
โชตะเลยเปิดคอมเข้าเว็บโปรดของเขา'GunSmithTecnology'เป็นเว็บเกี่ยวกับอาวุธและเทคโนโลยีอาวุธทั้งหมดในโลก ซึ่งโชตะไม่ได้เข้าเว็บนี่นานมาก
โชตะพบกระทู้หนึ่งซึ่งค่อนข้างน่าสนใจ'TurretSniper(ป้อมปืนที่แม่นยำที่สุด)'โดยเนื้อหาภายในกระทู้นี้ บอกรายละเอียดคร่าว ดังนี้...
"เทคโนโลยีใหม่ เป็นป้อมปืนที่ยิงปืนระยะไกลได้สามารถควบคุมได้โดยสัญญานอนาล๊อค สามารถใช้กระสุนที่หลากหลาย
อาวุธนี้อยู่ในการทดลอง ยังไม่แนะนำไปใช้ในการรบ"
โชตะนั่งอ่านสักพักรู้สึกง่วง "ฮ้าวววว ป้อมปืนสไนเหรอ เฮอะ ยังไงก็แม่นไม่เท่าคนหรอก เครื่องจักรจะชนะผู้สร้างได้ยังไง"
โชตะบ่นและปิดคอมมานั่งทำงานต่อ
อีกด้านนึง
โทมะนอนคิดเกี่ยวกับวันเกิดวันนั้น"ทำไม.......ทำไมนะ.......ทำไม ถึงต้องมีจลาจล ทำไมต้องมีสงคราม ทำไม ต้องมีความขัดแย้ง ทำไมต้องฆ่ากันทำไม.....ต้อง......อ......เอาชีวิตพ่อไปด้วย..."โทมะนอนกลั้นน้ำตาไว้โดยไม่ให้ไหลออกมา "สงคราม จลาจล ความอยาก ความขัดแย้ง อาฆาต ทุกคนต้องมีอยู่แล้วล่ะลูก"เสียงจากไหนไม่รู้ดังมาจากทางไหนก็ไม่รู้ โทมะลุกขึ้นมองซ้ายมองขวากลับไม่มีใคร"คิดไปเองสินะ"
เสียงลึกลับก็ไม่ใช่เสียงใครที่ไหนคือเสียงจากคนที่ห่วงใยที่ยังไม่ตัดขาดจากทางโลกเพียงเท่านั้น.....
To Be Continued
- Chapter4:
- ChapterFour:Asleep
Tuesday 16 may 20xx 6:12Am
เช้าวันต่อมา โชตะยืนทำอาหารเช้าให้โทมะอยู่ ส่วนโทมะเองก็กำลังนอนอยู่ โชตะไม่ได้นอนมา 1คืนเต็มดวงตาของโชตะเริ่มเบลอๆ
ส่วนอีกด้านนึงมีเสียงโทรศัพท์มือถือดังมาจากห้องโทมะ "ฟรัคยูเวรี่มัช หัดรับโทรศัพท์มั่งเซ่!!!" โทมะเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มา
"ฮาโหลว.....นี่โทมะพูด แต่กูหลับอยู่ไว้โทรมาทีหลังนะ" โทมะ พูดแบบง่วงๆ "งั้นเอ็งก็ตื่นได้ละ พี่ขี้เกียจขึ้นไปเรียก ลงมาล้างหน้าซะดีๆ
พี่ทำกับข้าวเสร็จละ ไม่ลงมาภายใน3นาที พี่จะลากคอเอ็งแบบเมื่อวาน ใช้ระบบ นาฬิกา ทบ. (เทอร์โบ) นะเฟ้ย" โชตะ เรียกโทมะทางโทรศัพท์
"ค้าบบบบบบบบ(อ่าว เชี่ยละ พี่กูนี่หว่า)" โทมะลุกขึ้นมาลงไปแปรงฟันล้างหน้าขณะที่โทมะเดินกลับขึ้นไปแต่งตัว โทมะเห็นแก้วกาแฟที่กินแล้ว
มีอยู่2แก้ว โทมะมองเพียงแปปเดียว แล้วขึ้นไปแต่งตัว ส่วนโชตะก็หยิบแก้วกาแฟทั้งสองแก้วมาล้าง แล้วจากนั้นโชตะก็ขึ้นไปเปลี่ยนชุด หลังจากนั้น
โทมะก็ลงมา นั่งกินข้าวเช้า โทมะกินไปได้เพียงครึ่งจาน โชตะก็ลงมา กินข้าวเช้า "เมื่อคืนไม่ได้นอนสินะพี่" โทมะถาม "ป...เปล่าๆ พี่ได้นอนอยู่น่า"
โชตะพูดโกหก "ไม่ต้องโกหกเลย พี่ พี่กินกาแฟไป2แก้ว แสดงว่าพี่ไม่ได้นอนแน่ๆ" โทมะแย้ง "ฮะ ฮะ เก่งนิที่รู้ " โชตะ หัวเราะเขินๆ "ผมอยู่กับพี่มากี่ปี
ผมเดานิสัยพี่ออกน่า วันนี้น่ะ พี่หยุดงานซะ หักโหมมากไปแล้วนะ" โทมะว่าโชตะ "ฮะๆ โอเคๆ พี่หยุดก็ได้ ส่วน นายน่ะไปโรงเรียนได้แล้ว สายแล้วนะ"
โชตะพูดปัดๆ"งั้นไปละ ครับ" โทมะดื่มน้ำแล้วแบกกระเป๋าขับมอ'ไชต์ไปโรงเรียน หลังจากที่โทมะไปแล้วโชตะก็เตรียมข้อมูลคดีของเมื่อวานแล้ว ขับรถไป
ทำงานตามเดิม...
Tuesday 16 may 20xx 7:21Am
"อรุณสวัสดิครับหัวหน้าพอล" โชตะทักทายหัวหน้าพอล "อ่าว.......โชตะ สวัสดี ว่าแต่มีอะไรล่ะ" พอลทักทาย "ผมเอาข้อมูลคดีเมื่อวานมารายงานน่ะครับ"
โชตะยื่นข้อมูลคดีของเมื่อวานให้ "จากข้อมูลที่มี ผู้ตายโดนยิงจากกระสุนชนิดที่แตกต่างคือเขาถูกยิงบริเวณสะโพกด้วยกระสุนAWM.338Magnum
ส่วนไหล่ซ้ายถูกยิงด้วยกระสุน .223 REMINGTON แบบSHOCKWAVE แผลจึงใหญ่มาหน่อย " โชตะอธิบาย "โอเคๆ งั้นหลังจากนี้ผมส่งต่อให้งานสืบสวนเอง"
พอลรับข้อมูล"โชตะ นายไม่ได้นอนมาใช่มั้ย" พอลถาม "ทำไมหรอครับ"โชตะถามกลับ"สีหน้านายน่ะ มันฟ้อง " พอลตอบ
"กำเบย ขอโทษด้วยครับ " โชตะกล่าวขอโทษ "ไม่เป็นไรหรอก งั้นผมอนุญาติให้กลับก่อนละกัน งานในหน่วยช่วงนี้ไม่ค่อยมีซะด้วย" "งั้นหรอครับ งั้นผมไม่ขัดแล้ว"
โชตะ ยิ้มจางๆ แล้วกลับไปที่รถเพื่อกลับบ้าน......
Tuesday 16 may 20xx 8:36Am
ณ ที่ ห้องเรียน โทมะเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างเป็นเวลานาน "เฮ้ยๆ เป็นไรวะโทมะ แกห่วงไรวะ" อัคคีสะกิดถาม "ก็พี่อ่ะดิ ไม่ได้นอน แล้วยังไปทำงานอีก" โทมะบ่น
"อ่าวแล้วเอ็งไม่รั้งไว้ล่ะ" อัคคีถาม "รั้งไว้แล้ว แต่หลังจากที่ข้าไปแล้ว พี่ก็ขับรถออกไปอ่ะ ซุ่มสังเกตแล้วเลยรู้นะเนี่ย" โทมะเล่าให้ฟัง "เอาน่าๆ พอเรียนเสร็จ
แล้วก็รีบกลับบ้าน จะเป็นไรไปหล่ะ..............เฮ้ๆ จารย์อารีน่ามาแล้ว....กลับหลุมๆ เร็วๆ " อัคคีตะโกนทั่วห้อง
จาก ห้องเรียนอันครึกครื้น ก็ เงียบสงบดุจป่าช้า อาจารย์อารีน่าเดินเข้ามา "สวัสดีนักเรียนที่เกรียนทั้งหลาย คำทักทายไม่จำเป็นสำหรับครู
อาจารย์รู้ว่า พวกเธออยากคุย แต่ถ้าเธอคุยตอนนี้ อาจารย์แถมฟรี ไม้เรียว เพียวๆ " นักเรียนทั้งห้องติดสตั้น จนไม่กล้าขัดอาจารย์ "จารย์อารีน่า นี่รับมือยากแฮะ
เล่นซะไม่กล้าเกรียนเลย (- - ")" โทมะคิดในใจ ขณะที่โทมะมะคิดในใจนั้นโทรศัพท์สั่นขึ้นมาแต่โทมะไม่รู้ตัว
คนหนึ่งทำเพื่อเลี้ยงครอบครัว ส่วนอีกคนเป็นห่วงสุขภาพของอีกคน ถ้าหักโหมมากไปอาจจะเป็นอันตรายก็ได้ อุบัติเหตุไม่ได้เกิดขึ้นเพราะว่าดวงอย่างเดียว
แต่อาจจะเป็นความสะเพร่าของบางคนก็เป็นได้.....
To Be Continued
- Chapter5:
- chapterfive:Promise
Tuesday 16 may 20xx 11:57Am
"โฮ้ย........เมื่อไรจะเลิกเรียนฟระ หิวข้าวววววววววววววว" โทมะบ่นภายในห้องเรียน "เอาน่าๆ ใกล้หมดคาบละ แต่โทมะรู้โจทย์ข้อนี้มั้ยอ่ะ"
อัคคีปลอบแล้วเนียนถามโจทย์ "ไรฟระ เนียนถามกรูเลยนะ คนยิ่งหิว ไหนๆ ...............................อ่อ
จงหาพจน์ 4พจน์จากโจทย์ที่กำหนด 1.An=2n
เอ็งก็เอาnมาแทนที่ไง แบบว่า A1=2(1) = 2 , A2=2(2) = 4 อะไรยังงี้อ่ะ" โทมะอธิบายโจทย์ "อ่อ.......มันเป็นอย่างงี้นี่เอง ง่ายเนอะ " อัคคียิ้มแก้เขิน
13นาทีผ่านไป โทมะลงมากินข้าวและเดินไปที่ๆโต๊ะประจำโทมะนั่งพักได้ไม่กี่นาที โทมะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเช็ก "อะไรเนี่ย 5 miss call เบอร์เดียวกัน"
โทมะ โทรเช็กว่าใครโทรมา "ฮัลโหลครับ ไม่ทราบว่าใครครับ" ทางสายปลายทางตอบกลับมาว่า"สวัสดีค่ะ ดิฉันเจ้าหน้าที่โรง'บาลSaintway
ไม่ทราบว่าคุณเป็นญาติ คุณโชตะ เคนปาจิรึป่าวคะ" โทมะตอบกลับไปว่า"ครับ ผมน้องชายคุณโชตะครับ" สายปลายทางพูดไปว่า"ค่ะ พี่ชายคุณได้รับ อุบัตติเหตุ
รถชนกันที่สามแยก sunland พี่ชายคุณได้รับบาดเจ็บขั้นโคม่า ค่ะ" โทมะ ยังฟังไม่จบ รีบขออณุญาติโรงเรียน ไปที่โรงพยาบาล...
ในอีกด้านนึง
"นี่มันอะไรเนี่ย รอบตัวมีแต่สีขาว " โชตะยืนเวิ้งว้างท่ามกลางสีขาว "อะไรรึ มีปัญหาอะไรกับโลกของข้า" ชายคนหนึ่งนั่งอยู่ข้างหลังโชตะ
"ข้าคือท่านไง" ชายรูปร่างเหมือนโชตะทุกอย่างแต่ดูเด็กลงไป7ปี แต่นัยต์ตาเป็นสีแดง
"จำข้าไม่ได้รึไง" เด็กชายนัยต์ตาแดง "ผมก็คืออดีตของคุณไง คุณลืมอดีตไม่ได้หรอ"
โตะตอบกลับไป"อตีดหรอ ผมตัดทิ้งไปนานแล้วล่ะ " เด็กนัยต์ตาแดงพูดโต้ "ลืมไปแล้วหรอ แล้วจะมีข้าเกิดมาในโลกได้ไง นี่คือความทรงจำเจ้านะ" ชายนัยต์ตาแดง
หยิบหนัวสือออกมาจากอากาศ "เจ้ากำลังคิดหนักสินะ เรื่องน้องของเจ้าที่เปลี่ยนไป"เด็กชายนัยต์ตาแดงเปิดหนังสือไปพลางๆ "ไม่ได้เปลี่ยนไปซะหน่อยน้องผมก็
ไม่ได้เปลี่ยนไปเลย" โชตะบอกปัดๆไป "เจ้าโกหกผมได้แต่โกหกตัวเองไม่ได้นะ
ผมคือคุณนะ โกหกผมไม่ได้หรอก คุณคิดว่าน้องคุณเกลียดคุณเพราะว่าคุณช่วยพ่อไม่ทันใช่มั้ยล่ะ"
เด็กชายนัยต์ตาแดงจี้จุดโชตะ "ฮะๆ เดาได้ถูกจุดมากเลยนะ ซากาตะ เคนปาจิ " โชตะหัวเราะ "คิดว่าพ่อไม่รู้สินะพ่อน่ะรู้ทุกอย่างในตัวลูกทั้งสอง"
จากเด็กนัยตาสีแดงตัวเริ่มสูงขึ้น
สีผิวเรื่มคล้ำลงกลายเป็นคนที่โชตะคุ้นเคย "พ่อ.......ผม.............ช่วยพ่อไว้ไม่ได้จริงๆ ผมขอโทษ และทำให้น้องเป็นแบบนี้ ผมๆ
ไม่รู้จะอธิบายยังไง ผม........." โชตะรู้สึกผิดที่ตนเอง
ทำให้พ่อเสียไป พ่อยิ้มแล้วจับหัวลูบหัวเบา "พ่อบอกแล้วไง อย่าทำตัวอ่อนแอต่อหน้าพ่อไง ...." พ่อลูบหัวเบาๆ
"พ่อน่ะเลี้ยงลูก มา2คนคิดว่าพ่อเดาใจลูกๆไม่ออกหรอ รู้มั้ย
โทมะน่ะปากไม่ตรงกับใจอย่างที่ลูกเห็น ต่อหน้าทำตัวเมินลูกแต่ในใจห่วงสุดชีวิตแล้ว "
พ่อปลอบโยนโชตะด้วยความห่วงใย "ลูกไปเถอะ ลูกยังต้องดูแลโทมะนะ พ่อน่ะกลับไปที่นั้น
ไม่ได้แล้ว ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นห้ามตายในหน้าที่เด็ดขาด นี่คือคำสั่งของพ่อ"พ่อสั่งเสียกับโชตะ
"ขอปฏิเสธคำสั่ง " โชตะค้าน "ฮะๆ ลูกนี่ค้านได้ทุกเรื่อง"พ่อหัวเราะออกมา"ก็พ่อออกคำสั่ง
ทีไร แผนเสียทุกที เอางี้ผมจะไม่รับคำสั่งแต่ผมจะถือเป็นคำสัญญา ผมจะไม่ตายจนกว่า น้องชายจะดูแลตัวเองได้"
โชตะกล่าวคำสัตย์ต่อหน้าพ่อ "งั้นรึลูก งั้นเงี่ยหูมาพ่อจะบอกอะไรสักอย่าง"
พ่อกระซิบไปโชตะก็ฟัง "มีจริงหรือครับพ่อผมเองก็ไม่ได้ยุ่งห้องนั้นมานานแล้ว" โชตะสงสัย "ลองไปดูสิแล้วจะพบความจริง"
พอสิ้นสุดคำพูดของพ่อ โชตะลืมตาตื่นขึ้นมา รู้สึกเจ็บหัวและซี่โครงซ้าย "อูย อะไรเนี่ยนี่กรูฝันไปรึเนี่ย แหม่ฝันสมจริงไปหน่อยมั้ง......อ่ะ....อ่าว" โชตะเหลือบไปเห็นโทมะนั่งฟุบหลับอยู่ข้างๆเตียง
โชตะยิ้มแล้วลูบหัวเบาๆแล้วนึกคำพูดสิ่งนึงได้ "โทมะน่ะปากไม่ตรงกับใจอย่างที่ลูกเห็น ต่อหน้าทำตัวเมินลูกแต่ในใจห่วงสุดชีวิตแล้ว" พอนึกขึ้นได้โชตะยิ้มออกมาพร้อมน้ำตา
ค ว า ม ห่ ว ง ใ ย ต่ อ ใ ห้ ถู ก เ มิ น ถู ก เ ก ลี ย ด ก็ ตั ด ไ ม่ ข า ด
แก้ไขล่าสุดโดย tassanakrit เมื่อ Mon 5 Aug 2013 - 20:24, ทั้งหมด 12 ครั้ง
tassanakrit- Beginner
- Status :
Online Offline
จำนวนข้อความ : 23
คำขอบคุณ : 1
Join date : 22/09/2011
: 28
ที่อยู่ : บนดินใต้นภา
Level :
ABG Character Profile
ABG Name: Toma_Kenpaji
EXP: (35/2000)
status!?:status!? 
หน่วยHP
Re: Brother Story เรื่องของพี่น้อง
by ParRoMa Sun 9 Jun 2013 - 8:31
ตอนช่วงท้ายแต่งผิดปะลูก โชตะ เป็น โทมะ - .-
ParRoMa- Stick Killer
- Status :
Online Offline
จำนวนข้อความ : 671
คำขอบคุณ : 23
Join date : 25/04/2012
: 24
ที่อยู่ : หอพักTSM/บ้านแถวๆทาวน์สแควร์ใจกลางเมือง และคฤหาสถ์อยุ่ตรงชานเมือง
Level :
ABG Character Profile
ABG Name: Corlerpy Marmela
EXP: (244/2000)
status!?:status!? หน่วยHP
Re: Brother Story เรื่องของพี่น้อง
by tassanakrit Sun 9 Jun 2013 - 16:02
กำ เมา โทดๆ 555+ParRoMa พิมพ์ว่า:ตอนช่วงท้ายแต่งผิดปะลูก โชตะ เป็น โทมะ - .-
tassanakrit- Beginner
- Status :
Online Offline
จำนวนข้อความ : 23
คำขอบคุณ : 1
Join date : 22/09/2011
: 28
ที่อยู่ : บนดินใต้นภา
Level :
ABG Character Profile
ABG Name: Toma_Kenpaji
EXP: (35/2000)
status!?:status!? หน่วยHP
cherry882- Advanture Stick
- Status :
Online Offline
จำนวนข้อความ : 710
คำขอบคุณ : 23
Join date : 02/01/2012
: 26
ที่อยู่ : ห้องพักในตึก TSM
Level :
ABG Character Profile
ABG Name: Namine Arena / Katsune Acorma
EXP: (201/2000)
status!?:status!? หน่วยHP -
tassanakrit- Beginner
- Status :
Online Offline
จำนวนข้อความ : 23
คำขอบคุณ : 1
Join date : 22/09/2011
: 28
ที่อยู่ : บนดินใต้นภา
Level :
ABG Character Profile
ABG Name: Toma_Kenpaji
EXP: (35/2000)
status!?:status!? หน่วยHP
Re: Brother Story เรื่องของพี่น้อง
by cherry882 Tue 18 Jun 2013 - 20:11
Arena: OAO ฉันเป็นครูแล้วหรอ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! 
cherry882- Advanture Stick
- Status :
Online Offline
จำนวนข้อความ : 710
คำขอบคุณ : 23
Join date : 02/01/2012
: 26
ที่อยู่ : ห้องพักในตึก TSM
Level :
ABG Character Profile
ABG Name: Namine Arena / Katsune Acorma
EXP: (201/2000)
status!?:status!? หน่วยHP -
Re: Brother Story เรื่องของพี่น้อง
by ParRoMa Wed 19 Jun 2013 - 17:46
ไม่คิดจะเอาป้ามาเป็นครุบ้างหรอ อิอิ
(ฝั่งโชตะ กับ ฝั่งโทมะ คนละเรื่องเลย = .=)
(ฝั่งโชตะ กับ ฝั่งโทมะ คนละเรื่องเลย = .=)
ParRoMa- Stick Killer
- Status :
Online Offline
จำนวนข้อความ : 671
คำขอบคุณ : 23
Join date : 25/04/2012
: 24
ที่อยู่ : หอพักTSM/บ้านแถวๆทาวน์สแควร์ใจกลางเมือง และคฤหาสถ์อยุ่ตรงชานเมือง
Level :
ABG Character Profile
ABG Name: Corlerpy Marmela
EXP: (244/2000)
status!?:status!? หน่วยHP
Re: Brother Story เรื่องของพี่น้อง
by tassanakrit Sat 29 Jun 2013 - 22:19
อัพchapter2กับBeforeChapter0ครับ
tassanakrit- Beginner
- Status :
Online Offline
จำนวนข้อความ : 23
คำขอบคุณ : 1
Join date : 22/09/2011
: 28
ที่อยู่ : บนดินใต้นภา
Level :
ABG Character Profile
ABG Name: Toma_Kenpaji
EXP: (35/2000)
status!?:status!? หน่วยHP
cherry882- Advanture Stick
- Status :
Online Offline
จำนวนข้อความ : 710
คำขอบคุณ : 23
Join date : 02/01/2012
: 26
ที่อยู่ : ห้องพักในตึก TSM
Level :
ABG Character Profile
ABG Name: Namine Arena / Katsune Acorma
EXP: (201/2000)
status!?:status!? หน่วยHP -
Re: Brother Story เรื่องของพี่น้อง
by ParRoMa Sun 30 Jun 2013 - 9:21
อัคคี หลบัในคาบเรียนไม่ดี
โทมะ ตอนแรกเห็นเป็นเด็กซน ที่แท้ก็เป็นเด็กตั้งใจเรียน ไม่หลับในคาบด้วย ฮุฮุ เดี๋ยวป้าพาไปเลี้ยงไอติม =u=
//รอเสพต่องิ
โทมะ ตอนแรกเห็นเป็นเด็กซน ที่แท้ก็เป็นเด็กตั้งใจเรียน ไม่หลับในคาบด้วย ฮุฮุ เดี๋ยวป้าพาไปเลี้ยงไอติม =u=
//รอเสพต่องิ
ParRoMa- Stick Killer
- Status :
Online Offline
จำนวนข้อความ : 671
คำขอบคุณ : 23
Join date : 25/04/2012
: 24
ที่อยู่ : หอพักTSM/บ้านแถวๆทาวน์สแควร์ใจกลางเมือง และคฤหาสถ์อยุ่ตรงชานเมือง
Level :
ABG Character Profile
ABG Name: Corlerpy Marmela
EXP: (244/2000)
status!?:status!? หน่วยHP
tassanakrit- Beginner
- Status :
Online Offline
จำนวนข้อความ : 23
คำขอบคุณ : 1
Join date : 22/09/2011
: 28
ที่อยู่ : บนดินใต้นภา
Level :
ABG Character Profile
ABG Name: Toma_Kenpaji
EXP: (35/2000)
status!?:status!? หน่วยHP
cherry882- Advanture Stick
- Status :
Online Offline
จำนวนข้อความ : 710
คำขอบคุณ : 23
Join date : 02/01/2012
: 26
ที่อยู่ : ห้องพักในตึก TSM
Level :
ABG Character Profile
ABG Name: Namine Arena / Katsune Acorma
EXP: (201/2000)
status!?:status!? หน่วยHP -
Re: Brother Story เรื่องของพี่น้อง
by tassanakrit Sat 20 Jul 2013 - 23:09
อัพ Chapter4 ครับ
สำหรับคนที่อ่านมาตั้งแต่ตอนแรกยันตอนสามโดยเม้นมู้ตอบกลับ ผมขอขอบคุณจริงๆครับ
สำหรับคนที่อ่านมาตั้งแต่ตอนแรกยันตอนสามโดยเม้นมู้ตอบกลับ ผมขอขอบคุณจริงๆครับ
tassanakrit- Beginner
- Status :
Online Offline
จำนวนข้อความ : 23
คำขอบคุณ : 1
Join date : 22/09/2011
: 28
ที่อยู่ : บนดินใต้นภา
Level :
ABG Character Profile
ABG Name: Toma_Kenpaji
EXP: (35/2000)
status!?:status!? หน่วยHP
Re: Brother Story เรื่องของพี่น้อง
by nan_flippy@hotmail.com Sun 21 Jul 2013 - 0:30
อ๊ากอยากอ่านต่อไวๆจัง~~~~~~~~
nan_flippy@hotmail.com- Beginner Fighter
- Status :
Online Offline
จำนวนข้อความ : 115
คำขอบคุณ : 48
Join date : 22/04/2013
: 25
ที่อยู่ : -
Level :
ABG Character Profile
ABG Name:
EXP: (25/2000)
status!?:status!? หน่วยHP
tassanakrit- Beginner
- Status :
Online Offline
จำนวนข้อความ : 23
คำขอบคุณ : 1
Join date : 22/09/2011
: 28
ที่อยู่ : บนดินใต้นภา
Level :
ABG Character Profile
ABG Name: Toma_Kenpaji
EXP: (35/2000)
status!?:status!? หน่วยHP
Re: Brother Story เรื่องของพี่น้อง
by nan_flippy@hotmail.com Mon 5 Aug 2013 - 21:19
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ // นั่งอ่าน
ปล.ชอบเพลงจัง
ปล.ชอบเพลงจัง
nan_flippy@hotmail.com- Beginner Fighter
- Status :
Online Offline
จำนวนข้อความ : 115
คำขอบคุณ : 48
Join date : 22/04/2013
: 25
ที่อยู่ : -
Level :
ABG Character Profile
ABG Name:
EXP: (25/2000)
status!?:status!? หน่วยHP
Similar topicsหน้า 1 จาก 1
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ