Pirates of the Thaistickman Medals of death .

by DoraGooN Tue 15 May 2012 - 14:18

ก่อนอ่านโปรดเปิดเพลงนี่เพื่อเพิ่มอัธรสในการอ่านนิยายเรื่องนี่(เพิ่มเป็นบางตอนน่ะนะ)

Spoiler:

คนทั้งหมดในเรื่องนี่ก็คือสติ๊กเเมนนะครับ

Pirates of the Thaistickman Medals of death

\\\\\Chapter 1 ทารกกับเหรียญตรา/////

ณ ท่าเรือเมืองดัสรอยัลในยามคํ่าคืน

ชาวประมงคนหนึ่งกำลังจะออกเรือเพื่อไปหาปลาตามปกติ

ทหาร:ขยันหาปลาจังเลยนะครับ

ชาวประมง:ผมมันคนจนน่ะครับต้องขยันไว้จะได้มีเงินมีทองใช้

ทหาร:ครับๆ

ชาวประมง:คุณทหารก็ขยันเหมือนกันนะครับ

ทหาร:มันเป้นหน้าที่น่ะครับ

ชาวประมง:ผมต้องไปเเละเดี๋ยวจะเสียเวลา

ทหาร:ครับ โชคดีนะครับ

ชาวประมงออกเรือไปไกลห่างจากท่าเรือหลายกิโล เขาคิดว่าถ้าไปหาปลาเเถวนํ้าลึกห่างไกลชายฝั่งน่าจะได้ปลา

เมื่อออกมาไกลพอเเล้วชาวประมงจึงเริ่มทอดเเหหาปลา ในระหว่างที่เขาหาปลาอยู่เขาก็เห็นสิ่งเเปลกปลอมในนํ้า

มีเศษไม้เเละถังมากมายลอยกระจัดกระจายอยู่ในนํ้า ชาวประมงเริ่มไม่เเน่ใจเเล้วว่าเขาออกมาห่างจากชายฝั่งมากเกินไป

เเต่ด้วยความสงสัยเขาจึงเเล่นเรือตามเศษไม้เเละถัง ไม่นานเขาก็ต้องตะลึงกับสิ่งที่เขาเห็น เขาพบกับซากเรือลอยอยู่

ซึ้งดูเหมือนว่าเรือลำนี่จะถูกยิงถล่มมาได้ไม่นานนัก ชาวประมงเริ่มมองหาผู้รอดชีวิตเขาหาอยู่นานเเต่ก็ต้องผิดหวังเเละเสียใจมาก

ที่เขาไปพบผู้รอดชีวิตเลยเเม้เเต่คนเดียว เขาคิดเเต่เพียงว่าเขาคงจะมาช้าไป เขาถอดใจเเละคิดจะกลับบ้าน เขาหมดอารมณ์ที่จะหาปลา

เพราะเจอกับเรื่องน่าเศร้าเเละสลดใจ

???:อุเเว้ อุเเว้ หือ หือ

ชาวประมง: !!!!!! นั้นมันเสียงเด็กร้องนี่

ชาวประมงได้ยินเสียงเด้กร้องจากห้องภายในตัวเรือ ชาวประมงดีใจมากที่ยังมีคนรอดอยู่ถึงเเม้จะเพียงคนเดียวก็ตาม เขารีบตามไปช่วยเด็ก

ก่อนที่เรือทั้งลำจะจมลง เขาตามเสียงมาจนพบห้องห้องหนึ่งในซากเรือ เขาเปิดประตูเขาไปในห้องที่ทรุดโทรม สิ่งที่เข้าเห็นคือเด็กทารก

นอนอยู่ ในผ้าอ้อมบนเตียงนอน เขาอุ้มเด็กขึ้นด้วยความสงสารเเละรัก ในผ้าอ้อมนั้นมีสร้อยคอที่สลักชื่อไว้ว่า"เดปป์ ทัคเกอร์"เเละ

เหรียญที่สลักรูปหัวกระโหลกอยู่

ชาวประมง:เจ้าชื่อเดปป์สินะ หึๆ เจ้าน่ารักจังเลยพ่อเเม่เจ้าคงตายไปเเล้วสินะ งั้นข้าจะเลี้ยงเจ้าเอง เหรียญเเละสร้อยคอ2อย่างนี่คงเป็น

สิ่งสุดท้ายที่พ่อเเม่เจ้าทิ้งไว้ให้สินะเจ้าหนูน้อย...

หลายปีผ่านไป.................

\\\\\Chapter 2 ขุนนางกับชาวประมง/////

???:เห้..เดปป์มาช่วยขนปลาหน่อยสิเมื่อคืนลุงหามาได้เยอะเลย

เดปป์:ครับ คุณลุงมิเกล

ลุงมิเกล:เดี๋๋ยวเจ้ารีบเอาปลาไปขายนะเดี๋ยวลุงตามไป

หลายปีผ่านไปหลังจากที่ชาวประมงใจดีนาม"มิเกล"ได้พบกับทารกน้อยนาม"เดปป์ ทัคเกอร์"บัดนี่เดปป์ได้ถูกเลี้ยงดูโดยลุงมิเกลจนเติมโต

เป็นผู้ใหญ่ที่ดี เดปป์คอยช่วยลุงมิเกลหาปลาเเละขายปลาอยู่ที่ท่าเรือเมืองดัสรอยัล

เดปป์:โอยยยย..หนักจังวันนี่คงขายได้เงินเยอะเเน่เลย

ขณะที่เดปป์ขนตะกร้าปลาเดินอยู่ในตลาด เขาก็มัวเเต่สนใจที่จะขายปลารีบเดินไปที่ร้านขายปลาของลุงมิเกลโดยไม่ค่อยสนใจมองทาง

เดิน เดปป์เดินชนเข้ากับคนคนหนึ่ง

ตุบ!! ตะกร้าปลากระเด็นลงพื้นปลากระจัดกระจายเต็มทางเดิน

???:โอ้ย! เจ็บนะเดินดูทางบ้างสิ

เดปป์:ขอโทษครับพอดีผมรีบร้อนไปหน่อย

เดปป์รีบก้มลงเก็บปลาที่กระจัดกระจายอยู่เต็มพื้นใส่ตะกร้า

ทหารคนหนึ่งที่เดินมาพร้อมกับคนที่เดปป์เดินชนพูดขึ้นว่า

ทหาร:เจ้ารู้ไหมว่าคนที่เจ้าชนเป็นใคร

เดปป์ที่สนใจเเต่เก็บปลาตอบกลับไปว่า

เดปป์:เขาเป็นใครล่ะครับคุณทหาร

ทหาร:หึๆ ท่านผู้นี่คือลูกของขุนนางโอรานโดเเห่งเมืองดัสรอยัลนามว่า"ริซานน่า เรเวนดี้"

เดปป์หยุดเก็บปลาด้วยความตกใจที่รู้ว่าตัวเองเดินชนคนระดับขุนนาง

เดปป์:ขะ ขะ ขะ ข้าขอโทษครับข้าไม่รู้จริงๆว่าคุณผู้หญิงคือลูกของขุนนางโอรานโด

ริซานน่า:ไม่เป็นอะไรหรอกเรื่องเเค่นี่ เจ้าชื่ออะไรรึหนุ่มขายปลา

เดปป์:ขะ ขะ ข้าชื่อเดปป์ครับ เดปป์ ทัคเกอร์

ริซานน่า:อ้อ! เจ้าคือเด็กทารกที่ชาวประมงชื่อมิเกลเก็บมาเลี้ยงสินะ

ริซานน่า:อุ้ย! ข้าขอโทษข้าไม่ตั้งใจ

เดปป์:ไม่เป็นไรหรอกครับคุณผู้หญิง ยังไงผมมันก็เเค่เด็กกำพร้าพ่อเเม่

เดปป์:ผมต้องรีบไปขายปลาเเละ เดี๋ยวคุณลุงมิเกลจะว่าผมชักช้า

เดปป์รีบเดินจากริซานน่าไป ริซานน่ามองเดปป์เดินจากไปด้วยความเสียใจที่พูดทำร้ายจิตใจเขา

ที่ร้านขายปลาของลุงมิเกล

ลุงมิเกล:ทำไมมาช้าเห็นเเบกปลาเดินออกมาก่อนลุงอีก

เดปป์:โทษทีครับมีเรื่องนิดหน่อย

ลุงมิเกล:มีเรื่องอะไรอีกล่ะเดปป์

เดปป์:ผมเดินชนคุณหญิงริซานน่า

ลุงมิเกล:หะ!!!!

เดปป์:เเต่ไม่เป็นไรหรอกครับลุงคุณหญิงเขาไม่เอาเรื่อง

ลุงมิเกล:เห้อ...โล่งอกนึกว่าลุงจะได้ปิดร้านซะเเล้ว

ที่ท่าเรือเมืองดัชรอยัล

มีเรือเเจวลำเล็กๆที่มีขวดเหล้าหมดเเล้วหลายขวดอยู่ในเรือเเละชายผู้มีท่าทางเเปลกๆกำลังมาจอดเรือที่ท่าเรือเมืองดัชรอยัล

???:โอ้....เมืองนี่น่าอยู่ดีนะเเละเหมาะที่จะหาเรือสักลำ

\\\\\Chapter 3 โจรสลัดกับเรือ/////

???:เห้! ทหาร2คนตรงนั้นน่ะข้ามีอะไรจะขอถามหน่อย

ทหารคนที่1:มีอะไรก็ว่ามา

ทหารคนที่2:ใช่ๆว่ามาเลยหึๆ เจ้าเเต่งตัวเเปลกดีนะ อิๆ

???:อย่ามายุ่งเรื่องการเเต่งตัวของข้าหน่า...

???:คือข้าจะถามว่าเเถวนี่เรือลำไหนเเล่นเร็วที่สุดหรอ?

ทหารคนที่1:หึๆ มันก็ต้องเป็นเรือไวท์เเมรี่ที่เเล่นเร็วที่สุดในคาบสมุทรไทยสติ๊กเเมนที่อยู่ตรงนั้นยังไงล่ะ

ทหารคนที่1ชี้ไปทางเรือขนาดปานปางสีขาวสวยงามที่ทอดสมอลอยอยู่ในใกล้ชายฝั่ง

ทหารคนที่2:ใช่ๆเรือลำนั้นเเหละมันเป็นเรือประจำตำเเหน่งของท่านนายพลเว็กเตอร์

???:เเล้วเจ้ามั่นใจหรอว่ามันคือเรือที่เร็วที่สุดในคาบสมุทรไทยสติ๊กเเมนน่ะ

ทหารทั้ง2:ข้ามั่นใจ!!!!!!!!!!

???:งั้นเจ้าก็คงคิดผิดเเล้ว

ทหารทั้ง2:ทำไม่ล่ะ?!

???:เพราะข้าคิดว่าเรือที่เร็วที่สุดในคาบสมุทรไทยสติ๊กเเมนก็คือ.......

ทหารทั้ง2:คือ......

???:คือ.....

ทหารทั้ง2:คือ......

???:คือ....

ทหารทั้ง2:บอกมาสักทีสิโว้ยยยย!!!!!

???:มันก็คือเรือเเบล็คดร้าก้อนของกัปตันโจรสลัดนาม"เดรก โดรากูน"หรือก้คือข้ายังไงล่ะ

ทหารทั้ง2คนหัวเราะดังลั่นที่ได้ยินเดรกพูดอย่างงี้

ทหารคนที่1:555+ เจ้าเดรก โดราอะไรนั่นน่ะเขาว่ามันตายไปตั้งนานเเล้วไม่ใช่หรอ

ทหารคนที่2:55555+ ใช่ๆมันถูกเพื่อนยึดเรือไปเเล้วทิ้งให้มันลอยคออยู่กลางทะเล ป่านนี่คงตายไปเเล้ว 555+

เดรก:กัปตันเฟ้ย!!ข้าฟังพวกเจ้าดูถูกข้าไม่ไหวเเล้ว...เเต่ก็ช่างเถอะมันก็เรื่องจริง

เดรก:โอะ!!! เเต่ตอนที่ข้าลอยคออยู่ข้าก็เจอเกาะนะเเละข้าก็รอดมาได้เพราะข้าคือกัปตันเดรก โดรากูน!!!

ทหารคนที่1:5555+ ไอนี่มันบ้าหรือป่าวเนี่ยที่คิดว่ามันเป้นกัปตันโจรสลัด

ทหารคนที่2:555555+ ใช่ๆถ้าจะบ้า เเต่ถ้ามันเป็นโจรสลัดจริงๆล่ะ...

เดรก:ใช่ๆข้าเป็นโจรสลัดจริงๆเป็นกัปตันด้วย

ต้องขอโทษด้วยที่หายหัวไปนานเนื่องจากติดการบ้านตอนนี่กลัมาเเล้วคาดว่าน่าจะมีตอนใหม่เร็วๆนี่ ขออภัยเป็นอย่างสูง...