Advent Story

by **Thoong** Sat 19 Feb 2011 - 16:54

>Advent Story<

ตอนที่ 1 "ความทรงจำ"

ณ บ้านหลังหนึ่งที่สงบเงียบอยู่ในที่ ที่เงียบสงบ มีครอบครัว อยู่ หนึ่งครอบครัว มีสมาชิกในครอบครัวทั้งหมด 2 คน
ซึ่ง เป็นพ่อ และลูก อยู่ด้วยกัน
พ่อมีชื่อว่า "Adam(อาดัม)" เป็นคนที่รักภรรยามาก ชอบทำอาหาร และ การทำงานบ้าน เพราะงั้น
ภรรยาจึงไม่ค่อยได้ทำอะไร Adam เป็นนักตกปลาที่เก่งมาก เมื่อเขาตกปลายามใด ก็ย่อมได้ปลามา
จึงเป็นที่ชื่นชอบของทุกคน
แต่ เมื่ออุบัติเหตุคราวนั้น ซึ่งทำให้ภรรยาต้องเสียชีวิต เขาจึงเลิกตกปลา และเก็บตัวอยู่แต่ในบ้านกับลูก สองคน
เขาจึงรักลูกมากกว่าสิ่งใด เขาปณิธานตัวเองไว้ว่า"จะไม่มีอะไรพรากลูกไปจากพ่อเด็ดขาด ตราบจนกว่าพ่อจะสิ้นลมหายใจ"

ส่วนลูก ชื่อว่า "Erik(อีริค)" เป็นคนที่รักพ่อและแม่มาก แต่จะไม่ค่อยเชื่อฟังพ่อแม่เท่าไหร่ ถึงขั้นดื้อเลยก็ว่าได้
Erik เป็นคนขี้เล่น เงียบขรึมบางเวลา ชอบการผจญภัย รักอิสระ
ตั้งแต่ที่แม่ของเขาเสียชีวิต เขาก็เปลี่ยนนิสัยไปโดยชิ้นเชิง กลายเป็นคน เงียบขรึมตลอดเวลา ชอบหมกตัวในบ้านกับพ่อ
เชื่อฟังพ่อคนเดียว ไม่สนใจใครนอกจากพ่อ

ณ วัน วันหนึ่งที่สงบสุข แต่ไม่สงบสุขเท่าไหร่
"ก๊อกๆๆๆ"เสียงเคาะประตูหน้าบ้านดังขึ้น
Adam ซึ่งถือกระทะอยู่เพื่อทอดปลาทู ถึงกับชะงักเมื่อได้ยินเสียงนั้นเข้า
แต่ Erik ก็ยังอ่านหนังสือการ์ตูนเรื่อง OnePeice ต่อไป โดยไม่สนใจ

Adam เดินมาข้างๆเก้าอี้ที่ Erik นั้ง
"บ้านเราอยู่กลางทุ่งไม่ใช่หรอลูก? แถวนี่ไม่มีคนซะหน่อย" Adam กระซิบข้างหูของ Erik
"ไม่รู้สิครับ อาจเป็นคนหลงทางก็ได้มั้ง" Erik ตอบแบบใจจดใจจ่อกับหนังสือการ์ตูน

"ก็อกๆๆๆ"เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง
ทำให้ทั้งสองคนนั้นตกใจหันไปมองที่ประตูอย่างรวดเร็ว
"เอาหละ เดี๋ยวพ่อไปเปิดประตูก่อนนะ จะได้รู้ว่าเป็นใคร" Adam พูดขึ้นพร้อมกับเดินไปที่ประตู

Erik เปลี่ยนหน้าของหนังสือการ์ตูน
ส่วน Adam เดินย่องไปที่ประตู
มือของ Adam เอื้อมเข้าไปที่ประตู เข้าไปช้าๆ ช้าๆ เขาได้กลิ่มเหม็นไหม้อะไรซักอย่าง
"อ๊าคคคคคคคคค"เขาอุทานออกมาดังมากจนทำให้ Erik สะดุ้ง จนไปนอนหลบใต้โต๊ะได้อย่างรวดเร็ว โดยที่เขาไม่รู้ตัว
"ปลาทูไหม้แล้ววววววว"เขาตะโกนออกมาหลังจากอุทานเสร็จ Erik ทำหน้าเซง เหมือนเหยียบขี้หมาเป็น พันๆ กอง
Adam วิ่งไปที่กระทะทันที มือข้างขวายกกระทะขึ้น มือข้าวซ้ายปิดแก๊ส เขาถอนหายใจทีนึง
"เฮ้อ อีกละ ไหม้ตลอด"เขาพึมพำออกมาพร้อมกับมองปลาทูที่ไหม้เกรียม
Erik ลุกขึ้นมาอ่านหนังสือต่อ ด้วยความเซงนิดๆ
"ผมไม่อยากกินปลาทูอะพ่อ วันนี้อยากกินของผัดๆ" Erik พูดขึ้นโดยตาก็ยังมองหนังสืออยู่

"ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆ"เสียงประตูดังขึ้นและหลายครั้งมาก เหมือนกำลังเบื่อหน่ายกับการเคาะประตูแล้ว
"รู้แล้ว รู้แล้ว โธ่เอ้ย"Adam พูดขึ้นพร้อมกับวางกระทะ และเดินตรงเข้าไปที่ประตู
"ครึก ก๊อก แคร๊ก กึก แก๊ก"เขาปลดกลอนประตูออกทั้งหมด เตรียมพร้อมที่จะเปิดประตู
"เอี๊ยย.ย.ย.ย..ดด.ด..ด"เสียงประตูที่น่าจะเก่าพอสมควรถูกเปิดออกมา

"คุณเป็นใคร !!" Adam ถามด้วยความตกใจ และเตรียมที่จะปิดประตู
"ออกมาคุยด้วยกันหน่อยสิ" ชายร่างยักษ์ใส่สูทพูดออกมาพร้อมจับประตูเพื่อไม่ให้ Adam ปิด
"เรื่องอะไรหล่ะ ชั้นไม่ว่าง" Adam พูดเสร็จก็ปิดประตู แต่ประตูมันปิดไม่ได้ เพราะมือของชายร่างยักษ์คนนั้นกั้นไว้อยู่
"เอาน่า แป๊ปเดียวเท่านั้นแหละ" ชายร่างยักษ์พูดขึ้นพร้อมกับง้างประตูออก

Erik ซึ่งอ่านหนังสือการ์ตูนอยู่ก็ยังไม่รู้เรื่อง
"ฮ่าๆๆๆ เหอะๆ" เขาหัวเราะ เนื้องเรื่องในหนังสือการ์ตูน

Adam พยายามคิด ว่าเขามีเรื่องบาดหมางอะไรกับใครรึเปล่า
"ก็ได้ๆ" Adam พูดกับชายร่างยักษ์พร้อมกับเปิดประตู
"เฮ้! Erik เดี๋ยวพ่อมานะ" Adam หันหลังแล้วตะเบงเสียงคุยกับ Erik พร้อมกับเดินออกไปข้างนอก
"คร๊าบบบ" Erik ตอบ แต่ตาก็ยังมองหนังสือการ์ตูนอยู่

Adam เดินออกมาพ้นตัวบ้าน และก็ปิดประตู
"เอาหล่ะ มีเรื่องอะไร?" Adam ถามชายร่างยักษ์ อย่างกลัวๆ
"นายจำได้มั้ย" ชายร่างยักษ์ ตอบคำถามของ Adam อย่างไม่ตรงคำถาม
"จำอะไร?" Adam ถามด้วยความสงสัย พร้อมกับมองหน้าชายร่างยักษ์
"ตอนที่นาย ไปตกปลาที่เกาะ เกาะนึง" ชายร่างยักษ์พูดขึ้น พร้อมกับมองไปหา Adam ทำให้ Adam ต้องหลบตา
"โธ่ ชั้นไม่ได้ไป เกาะเดียวนะเว้ย ใครจะไปจำได้เล่า" Adam ตอบแบบกลัวๆ
"นี่นายยังจำชั้นไม่ได้อีกหรอ" ชายร่างยักษ์พูดออกมาแบบอายๆ
Adam ใช้ความคิดอย่างหนัก หนักมาก ว่าเคยเห็นไอ้ยักษ์นี่ที่ไหน
...
...
...
...
...
"อ๋อ.อ..อ...อ แกมันไอ้บ้าที่จะจมน้ำนี่นา ฮ่าๆๆ ถ้าชั้นช่วยไว้ไม่ทันก็จมน้ำแล้ว" Adam เยาะเย้ยชายร่างยักษ์ อย่างไม่เกรงกลัว
"แต่มันก็นาน มาเป็น 20 ปีแล้วนี่ ทำไมนายยังจำชั้นได้หล่ะ" เขาถามออกไปด้วยความสงสัยอย่างรุนแรง
"นายจำได้มั้ย เกาะที่นายไปเจอชั้น มันอยู่ไหน?" ชายร่างยักษ์ถาม อย่างจิงจัง มีรังศีอัมหิต แผ่ออกมานิดๆ
"ถามไปทำไมหล่ะ?" Adam ถามกลับไปด้วยความกลัว หลังจากได้รับรังศีอัมหิตที่แผ่ออกมา
"จำได้มั้ยย!!" ชายร่างยักษ์ตะโกนออกมา พร้อมกับแผ่รังศีอัมหิต ออกมาอย่างรุนแรง ทำให้ Adam กลัวมาก
"เอ่อ..อ...อ" Adam ตะกุกตะกัก พูดติดอ่างด้วยความกลัว
"ว่าไง๊!!" ชายร่างยักษ์ ตะโกนขู่ Adam อีกครั้ง ทำให้ Adam ถึงกับสะดุ้ง
Adam สั่นไปทั้งตัว เขาแทบไม่กล้าจะมองรองเท้าของของชายร่างยักษ์คนนั้นเลย และที่สำคัญ
เขาจำอะไรเกี๋ยวกับเกาะนั้นไม่ได้เลย
แต่..เขาจำสัญลักษณ์ อย่างนึงได้ แต่จำได้นิดหน่อย
"เฮ้!! จำได้ยั๊ง" ชายร่างยักษ์ตะโกนขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับจับที่บ่า ของ Adam ทำให้ Adam สะดุ้งอย่างรุนแรง จนทำให้ชายร่างยักษ์
สะดุ้งไปตามกัน
"จ..จะ....จะ...ว...ว.วา...ว่า...ว่า..ง..งั...งั้น...งั้น....ก..ก....ก็...ก็....ห...ห...เหอ...เหอะ......เหอะ..เหอะ"
Adam พูดติดอ่าง สุดๆ ด้วยความกลัว
"ว่าอะไร!!" ชายร่างยักษ์ถามอีกครั้ง
"ก..ก็...ก็....ช..ชั....ชั้น.....ชั้น....อ..อ..เอ่อ...อ..อ..ค..คืออ...อ." Adam ยังติดอ่างอยู่
"อะไรเล่า!!" ชายร่างยักษ์ตะโกนขึ้นและเบาเสียงลง
..............
..............
............
..............
...............
"ชั้นลืมอะ" Adam ตอบแบบสบายๆ แต่ก็ยังมีความกลัวอยู่ในก้นบึ้งแห่งความรู้สึกอยู่
"ว่าไงนะ!!" ชายร่างยักษ์ตะโกนใส่ Adam ด้วยความโกรธ สุดขีด
"ต...ต..แต่..ชั้น...จำ..ได้นะ" Adam พูดขึ้นประมาณว่าจะแก้ตัว
"จำอะไร? พูดมา!" ชายร่างยักษ์ คนนั้นตะโกนขึ้น ด้วยความอยากรู้อยากเห็น
"มันเป็น...สัญลักษณ์.... .สัญลักษณ์ แปลกๆ" Adam พูดด้วยคืดไปด้วย เพราะเขาก็จำไม่ค่อยได้
"สัญลักษณ์ .. สัญลักษณ์! จำได้แล้ว มันจะไปเกาะนั้นได้รึไงฟะ?"ชายร่างยักษ์ถามด้วยความโกรธ
"เออดิวะ!! มันเป็นสัญลักษณ์อะไรซักอย่าง อาจถ่ายจากมุมสูงลงมา เอามาทำเป็นสัญลักษ์ก็ได้นะเฟ้ย" Adam พูดแบบโกรธ
ชายร่างยักษ์ ด้วยความที่เขาไม่เชื่อใจ
"หรอ ฮะๆ"ชายร่างยักษ์พูดออกมาแบบกำลังหน้าแตกอย่างไม่มีชิ้นดี
"แล้วมันเป็นยังไงวะ!"ชายร่างยักษ์พยายามโกรธเพื่อซ่อมหน้า
"เอ่อ ..มันก็คล้ายๆ กับ อะไรว้า...." Adam พูดแล้วมองขึ้นฟ้า เหมือนกับว่ากำลังนึกภาพอยู่ ซึ่งเขาก็นึกภาพอยู่จริงๆ
ทั้งคู่หยุดเดินและ นั้งตรงพุ่มหญ้าข้างๆ
Adam ใช้ความคิดอย่างหนัก ชายร่างยักษ์รอลุ้น อย่างใจจดใจจ่อ
.....
....
...
..
.
..
...
....
.....
จบ ตอน