เจ้าหญิงองค์ต่อไป............

[nan_flippy@hotmail.com]

??- ทำไมเจ้าหญิงต้องรอค่อยเจ้าชายด้วยนะ!?

หญิงสาวที่ชื่อ "วิภา" หลังจากที่เธอได้อ่านนิทานในสมัยที่เธอยังเด็ก
นั้นเคยชื่นชอบเกียวกับเจ้าหญิงเจ้าชายเเต่มันก็ทำให้เธอสงสัยเหมือน
กันว่าทำไมเจ้าหญิงต้องรอให้เจ้าชายมาช่วยเสมอ.......


วิภา- หาว~~~~~ ช่างมันดีกว่าเอ๋?นี่ตี2เเล้วเหรอไปนอนดีกว่า


หลังจากที่เธอได้หันไปมองเสร็จเธอไ้ด้ปิดหนังสือนิทานลงเเละวาง
มันไว้บนโต๊ะหินอ่อนเเละเธอได้เดินเข้าบ้านไปนอน

เช้าของวันต่อมา


วิภา- เฮ้ยน่าเบื่อจังเลยทำไมวันนี้ไม่มีอะไรทำเลยนะทั้งที่มันเป็น
      วันเสาร์เเท้ๆเฮ้ยเอ๋???!!มีทางนี้ด้วยเหรอเนี้ยอืม........
      ลองไปสำรวจดีกว่าเผื่อมีเรื่องสนุกๆให้ทำ อิอิอิ


หลังจากที่เธอได้เดินเล่นเเละมองเห็นทางหนึ่งซึงปรกติเธอเดินทางนี้
มาเป็นประจำเเต่ไม่นึกเลยว่าจะมีทางนี้ด้วย


วิภา- เอ๋???มีปราศเเปลกๆตั้งอยู่ด้วยเเฮะไปดูหน่อยดีกว่า // เดินไปรอบๆ
     หืม? มีทางเข้าด้วยเอิ่ม...... ลองไปดูหน่อยดีกว่าเผื่อมีเรื่องสนุกๆให้ทำ
     โหเข้ามาเเล้วมันกว้างจังเลยเเฮะมีบันไดด้วยลองเดินขึ้นไปดูหน่อยเเล้วกัน


เมื่อวิภาเดินขึ้นไปบนบันไดเธอไม่ได้หลังมาดูเลยว่าทางที่เธอเข้ามานั้นมันเริ่มหายไป
เหลือเเต่กำเเพงอิฐสีดำเท่านั้น


วิภา- โอ๊ยให้ตายสิทำไมมันสูงอย่างงี้เนี้ย~~~~ // บ่นๆ
???- เมื่อไรฉันจะได้ไปจากที่นี่นะเเละเมื่อไรเขาจะมา
วิภา- เอ๋!!!!!??


หลังจากที่วิภาได้เดินขึ้นไปยังชั้นบนสุดของปราศเธอได้ยินเสียงของหญิงสาวคนหนึ่ง
เธอจึงได้ลองเดินไปดูที่มาของเสียงเธอได้พบหญิงสาวคนหนึ่งผมยาวสีน้ำตาลสลวย
นั่งอยู่ตรงเก้าอี้สีขาวเเละมองออกไปนอกระเบื้องเเละบ่นถึงใครสักคนหนึ่งเธอจึงลองเเอบ
ดูผู้หญิงคนนั้นที่หลังประตูอย่างเงียบๆด้วยความอยากรู้อยากเห็นของเธอ


???- องค์หญิงเดียข้ามาช่วยท่านเเล้ว // ตะโกน
 

ได้มีเสียงของชายคนหนึ่งได้ตะโกนเรียกชื่อของหญิงสาวคนหนึ่งซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นของ
หญิงสาวผมยาวสีน้ำตาลคนนั้น


องค์หญิงนาเดีย- เจ้าชายมาช่วยข้าเเล้วเหรอในที่สุดความต้องการของข้าจะเป็นจริง
                  วันที่ข้าจะได้ออกไปจากปราศเเห่งนี้เสียที่


หลังจากที่องค์หญิงได้ยินเสียงของชายผู้นั้นเธอจึงวิ่งออกไปยังระเบืองส่วนวิภาเธอก็
ได้เเอบดูอยู่เงียบๆด้วยความสงสัยต่อไปว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีก


เสียงสัตร์ร้าย- โฮกกกกกกกกกกกกกกกก


หลังจากที่เจ้าหญิงได้วิ่งไปยังระเบืองสัตว์ร้ายได้ตื่นขึ้นมาส่งเสียงคำรามอย่างน่าเกรงขาม
เเละดังสนั่นรูปร่างของมันนั้นน่ากลัวมีหางที่เรียวเเละเเหลมคมเเละมีดวงตาที่ดำสนิทรปาก
ของมันนั่นมีเขียวเเหลมคมมากมายเเละมันยังมีกรงเล็บที่เเหลมคมมันค่อยโผล่ออกมาจากป่า
ด้านข้างหลังจากที่เจ้าชายได้มองสัตร์ร้ายสักพักเขาจึงกล่าวว่า


เจ้าชาย- มาเเล้วสินะที่เขาว่ามีสัตว์ร้ายอยู่เเถวนี้เเกสินะเข้ามาเลย // ชักดาบออกมา
สัตว์ร้าย- โฮกกกกกกกกกกกก

หลังจากที่เจ้าชายได้ตะโกนท้าทายสัตว์ร้ายตรงหน้าได้วิ่งเข้ามาหาเจ้าชายอย่างสุดกำลัง
เจ้าชายเมื่อเห็นดังนั้นจึงได้หลบไปทางซ้ายสัตว์ร้ายหันกับมาจ้องมองเจ้าชายอยู่สักพักมัน
ก็ได้พุ้งเข้ามาเเละใช้กรงเล็บตะบบเจ้าชายเเต่ว่าเจ้าชายนั้นเบียงตัวหลบจึงได้รับบาดเเผล
ที่หน้าอกเจ้าชายนั้นไม่ยอมที่จะเป็นฝ่ายที่โดนรุกอย่างเดียวเขาจึงเอาดาบฟันไปยังสัตว์ร้าย
จึงทำให้ขาหน้ามันขาดเเละในที่สุดสัตว์ร้ายได้ล้มลงไปเจ้าชายไม่รีรอที่จะใช้โอกาสนี้จึง
รีบวิ่งไปเเละกระโดดขึ้นบนตัวมันเเละเเทงเข้าที่หัวใจสัตว์ร้ายเริ่มดิ้นทุรนทุรายเเละมันเริ่มที่
จะนิ่งไปเมื่อเจ้าหญิงเดียเห็นดังนั้นเธอจึงยิ้มออกมาเเละตะโกนจากระเบืองสุดเสียงว่า


เจ้าหญิงเดีย- เจ้าชายเพคะข้าอยู่บนนี้
เจ้าชาย- องค์หญิงรอข้าก่อนนะเดวข้าจะขึ้นไป // ลงมาจากตัวสัตว์ร้ายเเละมองไปทางเ้จ้าหญิง
เจ้าหญิงเดีย- เจ้าชายระวังข้างหลัง???!!!!!
เจ้าชาย- !?? // หันหลังไปมอง


ทันใดนั้นสัตว์ร้ายยังไม่ทันจะสิ้นใจจึงใช้กำลังเฮือกสุดท้ายใช้หางที่เเหลมคมเเทงทะลุหัวใจเจ้าชาย
ในขณะที่เขาหันหลังมามองเจ้าหญิงที่มองดูอยู่จากข้างบนจากรอยยิ้มที่เคยมีเริ่มจางหายไปเลือด
เริ่มไหลซึมออกจากกายเจ้าชายทรุดลงตรงฝืนดินเจ้าหญิงไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไปดีวิภาที่เเอบอยู่
เธอไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นเเต่เธอรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องดีเเน่เพราะเธอสังเกตสีหน้าของเจ้าหญิงที่เริ่มจะ
มีสีหน้าที่นิ่งๆไปจากรอยยิ้มที่เธอเคยเห็นเเละในที่สุดเจ้าหญิงเริ่มเดินเข้ามาในห้องเเละหยิบปากกา
ขนนกเขียนใส่กระดาษว่าอะไรสักอย่างเเละเเล้วเจ้าหญิงจึงเดินไปที่ที่ระเบืองเเละปืนขึ้นไปเเละยืนหันหลัง
เเละหันหน้ามาทางห้องของเธอเเละหลังจากนั้นเธอจึงกระโดดลงไปเเละวิภาเห็นดังนั้นจึงรีบวิ่งออกมา
ก่อนที่เจ้าหญิงจะโดดเธอกล่าวว่า


เจ้าหญิงเดีย- ลาก่อนเเละก็ยินดีด้วยเจ้าหญิงองค์ใหม่
วิภา- เอ๋??เดวสิไม่นะกรี๊ดดดดดดดดด


เมื่อวิภาวิ่งมาที่ระเบืองเธอช่วยเจ้าหญิงไม่ทันร่างขององค์หญิงได้ร่วงลงมาสู่ฝืนดินเมื่อวิภามองลงไปยัง
ร่างนั้นเธอถึงกับอ้วกออกมาเพราะจากเจ้าหญิงร่างเล็กสวยงามเมื่อตกลงมาร่างนั้นเละเทะสภาพดูไม่จืด
เลยเมื่อวิภาเห็นเช่นนั้นเธอไม่รู้จะทำยังไงต่อไปดีเเละเธอนึกขึ้นได้ว่ามีจดหมายอะไรสักอย่างที่เจ้าหญิง
ได้เขียนไว้เธอจึงรีบวิ่งไปเอาจดหมายนั้นมาอ่าน

จดหมาย

ถึงเจ้าหญิงองค์ใหม่ฉันไม่รู้นะว่าเธอมาที่นี่ได้อย่างไรเเต่ว่าเเสดงความยินดีด้วยนะที่เธอจะได้เป็นเจ้าหญิงคน
ต่อจากฉันที่จริงฉันเห็นเธอตั้งเเต่ขึ้นมาชั้นนี้เเล้วหล่ะเเต่ฉันทำเป็นไม่สนใจเธอเท่านั้นหล่ะเเละก็เเสดงความ
ยินดีอีกครั้งนะเจ้าหญิงองค์ใหม่เเละถ้าเธอจะออกไปจากที่นี่ฉันขอบอกว่ามันมีเเต่ทางที่จะเข้ามาได้เเต่ว่า
"ไม่มีทางที่จากออกไปได้"ต้องรอเพียงเเต่เจ้าชายเท่านั้นที่จะมาช่วยเธอ........................


เมื่อวิภาอ่านจดหมายจบไปเเล้วเธอถึงกับตกตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้นเเละเธอไม่เชื่อว่าทางออกที่เธอเข้ามามัน
จะหายไปเธอจึงรีบวิ่งลงมาจากชั้นบนสุดยันชั้นล่างสุดเมื่อเธอมาถึงเธอถึงกับทรุดลงไปนั่งกับพื้นเพราะทาง
ออกนั้นไม่มีอย่างที่จดหมายว่าไว้เธอไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไปดีเธอได้เเต่ร้องไห้จนจะทั่งเธอรู้เเล้วว่าทำไม
เจ้าหญิงนั้นต้องรอเจ้าชายไม่ใช่เพราะว่าเจ้าหญิงกลัวสัตว์ร้ายเเต่เป็นเพราะ


                    "มันไม่มีทางออกไปจากที่เเห่งนี้ได้ยังไงหล่ะ"

                                           
                                    .........................
                                     .....................
                                        .................
                                        .............
                                           .........
                                            ......
                                              ...
                                              .

        ขอบคุณทุกท่านที่อ่านเเละก็ขออภัยถ้ามีการผิดพลาดหรือตกหล่นเเต่อย่างใด
         ข้าพระเจ้านั้นก็ขอโทษล่วงหน้าเเละขอบคุณสำหลับคอมเม้นเเละติชมต่างๆ

                                 "ฉัน ฟ้าหรือฟ้าใส ผู้เเต่ง"

                               "ในนามปากกา Matha&Mala"

                                  ขอบคุณทุกท่านอีกครั้งค่ะ

[ParRoMa]

ออกแล้วน่ากลัวหน่อยๆ ;-;

แต่ว่า...

คำผิดเยอะมากเลยนะหนู

[nan_flippy@hotmail.com]

ขอโทษที่รีบไปหน่อยแงๆๆQ3Q