Curse Cave #3 : ห้องอาทิตย์
4 posters
หน้า 1 จาก 1
Curse Cave #3 : ห้องอาทิตย์
by Black Of King Fri 3 Aug 2012 - 21:43
1
2
#3
""
- Spoiler:
- ณ ช่วงเวลาแห่งหนึ่ง ในทุ่งหญ้าสีเขียวขจีในหุบเขาแห่งหนึ่ง
มีชายคนหนึ่งนอนอยู่กลางทุ่งหญ้าแห่งนั้น เขานอนกางแขนกางปล่อยเนื้อปล่อยตัวตามธรรมชาติ
ชุดบนร่างเขาเป็นเสื้อเชิ้ตสีขาวกางเกงขายาวสีดำ ด้านหลังนั้นมีผ้าคลุมสีดำแผ่สยายไปบนพื้น
แต่เนื่องจากร่างกายทับอยู่ ผ้าคลุมจึงปลิวไหวตามลมไม่ค่อยมากนัก
ผมสีม่วงปลิวไสวอย่างอิสระในอากาศ สีหน้าของเจ้าของผมเหม่อลอยไร้สติ ตาสีม่วงมองขึ้นไปข้างบนอย่างไร้ทิศทาง
ไม่นานเขาก็ปิดตาลงอย่างแช่มช้าแล้วยันตัวขึ้นมาในท่านั่ง
เขาขยี้ตาเล็กน้อยสะลึมสะลือเหมือนคนพึ่งตื่นนอน
"อืออออออ..." เขาบิดขี้เกียจซ้ายขวาอย่างช้าๆ แล้วเอามือขวาเกาหัว
เขาใช้มืออีกข้างหนึ่งที่ว่างอยู่หยิบของในกระเป๋าเสื้อเชิ้ตออกมา ของสิ่งนั้นมีรูปทรงรีสีทอง
ข้างหน้ามีลวดลายเป็นดาบที่หงายขึ้น ทั้งสองด้านของดาบมีปีกที่กางอยู่ข้างๆ
เขาหยุดเกาหัวแล้วใช้นิ้วโป้งกดไปกลางดาบ ช่วงบนของนาฬิกาเด้งขึ้นมา ทำให้เขาเห็นตัวนาฬิกาด้านใน
ชายผมม่วงเหลือบมองนาฬิกา "บ่ายสองแล้วหรอ" เขาพูดพึมพัมเบาๆแล้วเก็บนาฬิกาใส่กระเป๋าไว้ตามเดิม
เขาลุกขึ้นยืนช้าๆแล้วมองไปเบื้องหน้า เขาใช้มือข้างขวาขึ้นมาเกาหัวด้วยความเคยชิน
"มิรรรรรรรรร์" เสียงเรียกยาวดังขึ้น ชายผมหันตามไปตามเสียงที่เรียกตน
ชายที่ถูกเรียกว่ามิรร์หันไปแต่ไม่พบใคร ทันใดนั้นก็มีคนมากอดเขาทางด้านหลัง
แต่แรงกอดนี้แรงไปหน่อยทำให้ทั้งคู่ล้มลงไปพื้นหญ้าด้วยกัน
มิรร์ขยับแขนที่หลุดจากแรงกอดอีกฝ่ายแล้วเกาหัว "ลูกเล่นเหมือนเคยนะ ซอง"
"ฮี่~" ซองยิ้มเพล่ ก่อนที่จะลุกออกจากตัวมิรร์แล้วลุกขึ้นยืน มิรร์พลิกตัวขึ้นมานอนหงายขึ้นมอง
ซองเป็นสาวผมเหลืองไว้ผมทรงหางม้า เธอใส่เสื้อคอกลมมีปกสีฟ้า กางเกงขาสั้นสีน้ำเงิน
หน้าประดับด้วยรอยยิ้มที่สดใสเจิดจ้าประกาย
"วันนี้มีอะไรรึ ถึงได้ตามหาถึงที่" มิรร์ถาม "ปกติต้องรอฉันกลับที่พักไม่ใช่หรอ"
ตาของซองเปล่งประกาย "วันนี้ไปถ้ำลับกัน ไปกันนะ!"
"ถ้ำ? ถ้ำที่ถูกห้ามให้ไปนั่นหรอ" มิรร์ถาม
ซองพยักหน้าหงึกหงัก "นัดคนอื่นๆไว้แล้วด้วยนะ"
มิรร์เอามือแปะหน้า ....ว่าแล้วเชียว
ในตอนที่ว่างๆ ซองชอบไปที่ๆอันตราย เพื่อความสุข แล้วก็มักมามิรร์ไปด้วย
แต่หลังๆมันเริ่มอันตรายไป เขาจึงเริ่มที่จะปฏิเสธ ซองจะได้ไม่ต้องไปเสี่ยงอันตราย
และหลังจากที่ปฏิเสธไปหนึ่งครั้ง เธอก็เริ่มที่จะชวนเพื่อนไปด้วย และให้มิรร์ตามไป
ซึ่งตัวมิรร์เองไม่ชอบที่จะปฏิเสธเมื่อมีคนหมู่มากมาเกี่ยวข้อง จึงต้องไปอย่างช่วยไม่ได้
หลังจากนั้นมิรร์ก็ปฏิเสธคำเรีัยกร้องของซองไม่ได้เลย
"ไปนะ ไปนะ!" ซองร้องเรียกให้รีบตัดสินใจ
มิรร์มองลอดผ่านนิ้ว เธอก็รู้คำตอบดีอยู่แล้วนี่นา....
เมื่อเห็นแววตาอ้อนขอบวกกับคนหมู่มาก จึงได้แต่พยักหน้าตอบตกลงไป
ซองได้ยินคำตอบแล้วดีใจกระโดดโลดเต้น แล้วจูงมือมิรร์ผ่านทะลุทุ่งหญ้าไปที่ๆนัดพบของกลุ่มเพื่อน
"ถึงแล้ววว" ซองร้องขึ้น แล้วโบกมือให้กับคนที่อยู่หน้าถ้ำ ส่วนมิรร์ก็นอนกองอยู่บนพื้น
ชุดเสื้อคลุมค่อนข้างเหวอะหวะ เสื้อที่ขาวสะอาดบัดนี้มีรอยดำเต็มไปหมด เนื้อตัวเต็มไปด้วยขึ้ดิน
ก็ซองเล่นลากมิรร์ที่ยังไม่ทันลุกขึ้น ผ่านทุ่งหญ้าไปทั้งแบบนั้น เนื้อตัวไม่หลุดเลือดไม่ออกก็ถือว่าดีถมแค่ไหนแล้ว
ตอนนี้พวกเขาอยู่ที่หุบเขาอีกแห่ง ซึ่งค่อนข้างมืดทึมเพราะแถวนั้นมีเมฆสีดำค่อนข้างเยอะ
ซึ่งมิรร์แอบสังเกตมานานแล้วว่าถึงเมฆพวกนี้จะดำเหมือนตอนใกล้ฝนตก แต่ฝนก็ไม่เคยตกแถวนี้เสียที
ดังนั้นแถวนี้จึงไม่มีต้นไม้ใบหญ้าเหลืออยู่เลย มีแต่ถ่านดินดำๆอยู่เท่านั้น
หน้าถ้ำมีคนสามคนรออยู่ หนึ่งในนั้นเดินมาหาซองแล้วยิ้มจางๆให้ "รีบไปเถอะ เดี๋ยวจัดการให้"
"อื้ม" ซองพยักหน้าแรงๆหนึ่งครั้งแล้ววิ่งไปหาสองคนที่เหลือ
เขาคนนั้นใส่แขนยาวและกางเกงสีขาว และด้วยที่มีผมสีขาว ทำให้เขาดูเหมือนจะเปล่งประกายได้ตลอดเวลา
เขาคนนั้นพอเดินมาถึงมิรร์ คนที่คุยกับซองก็หุบรอยยิ้มลง แล้วก็นั่งยองๆมองมิรร์ด้วยตาสีขาวอย่างเฉยชา
มิรร์มองเขาตอบด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก
"อยู่เฉยๆนะ" เขาพูด มิรร์ก็พยักหน้าตอบเพราะตัวยังปวดอยู่เลยกับการโดนลากของซอง
ถ้าโดนลากแบบนั้น ต่อเนื่องกันนานๆแล้วละก็ ตัวไม่ปวดก็แปลกแล้วละ
เขาคนนั้นชูมือขึ้นมาที่ระดับสายตาของเขา แสงประกายสีฟ้าเรืองรองขึ้นมาอย่างช้าๆ
มิรร์ชักรำคาญความชักช้าเลยพูดขึ้นว่า "เคลียร์ รีบๆทำเร็ว ชักช้าอยู่ได้"
ชายที่เรียกว่าเคลียร์เลิกคิ้วขึ้นช้าๆ "ต้องใช้เวลารวบรวมพลังก่อน ถึงจะใช้พลังได้"
"อย่ามามั่ว" มิรร์พูด "ทีคนอื่นบาดเจ็บไม่เห็นจะช้าแบบนี้เลย"
"ตอนนั้นเตรียมไว้แล้ว..."
"อย่ามาแถ"
......
...
ในที่สุด เคลียร์ดูเหมือนรวบรวมพลังสำเร็จเอามือทาบไปทีตัวของมิรร์
"เคลียร์!!" เคลียร์ตะโกนออกมา
แสงฟ้าประกายวาบ พริบตานั้นทั้งเสื้อผ้าทั้งเนื้อตัวของมิรร์ก็ดูสะอาดราวกับพึ่งผ่านการชำระครั้งใหญ่มาหมาดๆ
มิรร์ลุกขึ้นยืนบิดแขนไปมา "ความสามารถนายนี่ ทำกี่ทีก็ทำให้ฉันประหลาดใจได้เสมอเลยนะ"
เคลียร์ยักไหล่ แล้วพามิรร์ไปสมทบกับคนที่เหลือ
หน้าถ้ำมีคนสามคนกำลังรอพวกมิรร์ที่เดินอย่างเชืองช้ามาถึง
คนแรกเป็นสาวผมแดง ใส่เสื้อคอกลมสีม่วง และใส่เสื้อนอกสีแดงทับ เสื้อสีที่ดูแตกต่างกัน
ทำให้ทั้งสองสีข่มกันลงจนออกมาดูดี เธอใส่กางเกงขาสั้นสีดำ รองเท้าบูทยาว
ทำให้ดูเป็นสาวนักท่องเที่ยวผู้ร้อนแรง สีหน้าของเธอนั้นดูหงุดหงิดขัดใจ
ส่วนหนุ่มผมฟ้าที่อยู่ข้างๆช่างดูตรงข้ามอย่างสิ้นเชิง ดูเป็นเด็กเรียน เขาสวมแว่นที่ไม่มีกรอบบนสีฟ้า
ใส่ชุดกราวสีขาวกางเกงขายาวสีน้ำตาล สีหน้าเรียบนิ่ง ดูเหมือนนักวิทยาศาสตร์ที่เพิ่งออกมาจากห้องทดลอง
ไม่เหมาะกับมาท่องเที่ยวป่าเขาสักนิด
"ช้าจังเฟ้ย" สาวผมแดงสั้นพูดขึ้น พร้อมกับสะบัดมือข้างซ้ายไปมา
หนุ่มหัวฟ้าดันแว่นขึ้นแล้วพูดขึ้นว่า "เคลียร์คงช้าอย่างเคยนะครับ"
สาวผมแดงหันไปตะคอกหนุ่มหัวฟ้า "ชิ รำคาญจริง ไอ้เคลียร์เอ้ย!!"
"คนที่ควรตะคอกอยู่ข้างหน้าครับ ผมไม่เกี่ยวอะไรสักหน่อย" หนุ่มหัวฟ้าพูดขึ้นอย่างสงบ
"นายนะหุบปากไปเลย" สาวผมแดงทำท่าหึดหัดขัดใจ
ซองที่อยู่ข้างหน้าสุดไม่ได้บทสนทนาทั้งคู่เลย เพราะมัวแต่โบกมือเร่งรีบให้มิรร์กับเคลียร์มาเร็วๆก็เพราะอยากจะผจญภัยอย่างเคย...
พอมิรร์กับเคลียร์เดินมาถึง มิรร์ก็ถามขึ้น "ทำไมจู่ๆอยากมาที่นี่ละ เห็นตั้งนานไม่เห็นคิดจะมาที่นี่สักที"
ถ้ำที่พวกซองนักมาเป็นถ้ำที่คนในเมืองบอกห้ามเข้าไปกัน เหตุผลก็เพราะ
ใครที่เข้าไปต่างก็หายสาบสูญกันไปหมด ไม่ว่าจะเป็นตัวอะไรก็ตามที
เคยมีการส่งคนเข้าไปสำรวจ แต่คนสำรวจที่ว่ากลับหายไปอย่างไร้ร่องรอย
จึงมีการส่งคนแล้วคนเล่า แต่ก็หายไปหมด
ในภายหลังจึงมีการสั่งกองทัพไปสำรวจภายใน แต่ก็ไม่มีใครกลับออกมารายงานเช่นกันว่าเป็นยังไง
ทางเมืองจึงสั่งให้ปิดถ้ำทิ้ง แต่วิธีไหนก็ปิดถ้ำไม่ได้เลย
ถึงจะเอาก้อนหินไปปิดถ้ำ แต่พอผ่านไปวันหนึ่งก้อนหินนั้นก็หายไป
ถึงมีการระเบิดถ้ำทิ้ง แต่ระเบิดก็ไม่ทำงาน แต่พอถือระเบิดที่ว่าออกมาจากเขตถ้ำแห่งนั้น ก็กลับระเบิดขึ้นออกมา
ทางเมืองจึงประกาศไม่ให้ใครๆเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับถ้ำนั้นอีก
"เพราะยัยเฟรมได้ยินอะไรมานะสิ" หนุ่มผมฟ้าแจกแจงอย่างสุขุม
มิรร์เลิกคิว แต่ยังไม่ทันพูดอะไร สาวที่เรียกว่าเฟรมก็ชิงพูดขึ้น
"คืองี้นะ ข้าได้ยินมา" เฟรมยิ้มเหยียด "ว่าในถ้ำนั่นมี 'สิ่งของสำคัญ' แห่งยุคก่อนๆซ่อนอยู่"
" 'สิ่งของสำคัญ'? " มิรร์ทวนคำอย่างงงเล็กน้อยพร้อมด้วยเกาหัว
เฟรมชิงพูดขึ้น "เรื่องนั้นก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่มันก็ดูน่าสนใจดีก็เลยไปบอกซอง..."
และยังไม่ทันพูดจบ ซองก็กระโดดอย่างตื่นเต้นร้องขัด "เพราะอย่างนั้นไง! ก็เลยอยากเข้านะ! เข้ากัน! เข้ากัน!"
ที่ไม่เข้าเพราะไม่มีอะไรน่าสนใจสินะ มิรร์คิดเงียบๆ แล้วหันไปมองหนุ่มผมฟ้า
ก็เข้าใจอยู่หรอกที่เคลียร์มาก็เป็นหน่วยรักษาโดยเฉพาะ แต่ไหงเจ้านักวิทยาศาสตร์นี่มาด้วยละ
'นักวิทยาศาสตร์' เห็นว่ามิรร์จ้องเขาอยู่จึงอธิบาย "เห็นพวกนายอยากเข้าที่นี่ ผมก็เลยอยากมาสำรวจเสียหน่อย"
มิรร์พูดขึ้นอย่างสงสัย "แล้วนายไม่กลัวหรอ อุตส่าห์ทดลองถึงปลายทางแล้วนะ"
"ถ้าเรื่องที่สงสัยยังไม่คลี่คลาย ผมก็ทำการทดลองต่อไม่ลงหรอก"
"อย่างนี้นี่เอง" มิรร์พยักหน้า
ทันใดนั้นสาวเฟรมก็ตะโกนขึ้น "ไซท์ มิรร์ เลิกคุยกันได้แล้ว รีบๆมาสักทีสิ!"
นักวิทยาศาสตร์ที่เรียกว่าไซท์พยักหน้าแล้วพูดกับมิรร์ว่า "ไปกันเถอะ"
"อืม"
ทั้งห้าคนเข้าไปในถ้ำลึกลับที่ไม่มีใครกล้าเข้า ถ้ำที่คนทั้งเมืองต้องหวาดผวา
ถ้ำต้องคำสาป!
2
- Spoiler:
- #2 : ถ้ำต้องคำสาป
"ข่าวลือพวกนี้เธอได้ยินจากไหน เฟรม" มิรร์ถามขึ้นสาวผมแดง ขณะที่เดินเข้ามาในถ้ำ
เฟรมหันดวงตาสิแดงมาจ้องมิรร์แล้วตอบ "จากหมอดูคนหนึ่ง"
"หมอดู?" มิรร์งง มีหมอดูด้วยหรอในเมืองเนี่ย ท่าทางจะไม่ได้เข้าเมืองมานานเกินไปแล้ว
"พวกผู้หญิงมักจะชอบดูดวงของไม่เป็นนามธรรมอย่างนี้ทุกคนแหละครับ"
ไซท์เดินขึ้นมาข้างๆมิรร์อย่างเงียบงันพูดขึ้น
"แล้วไงละเฟ้ย" เฟรมแหวลั่นลั่นมิรร์ "นามธรรมแล้วไง!? ถ้าอยากดู ก็ต้องดูสิยะ!!"
"คนที่ควรจะแหวใส่นะผมต่างหาก เพราะผมเป็นคนพูด มิรร์ไม่ได้เกี่ยวอะไรสักหน่อย"
"หึ่ยยย นายนี่มัน..!!" เฟรมหัวฟัดหัวเหวี่ยงหน้าแดงเหมือนกาต้มน้ำเดือดที่กำลังได้ที่
มิรร์รู้สึกถึงบรรยากาศมาคุ จึงจำต้องเก็บคำถามไว้ในใจ แล้วเดินออกจากวงสนทนาไปหาเคลียร์กับซองที่เดินอยู่ข้างหน้า
ถึงตอนนี้เองมิรร์ถึงมองเห็นสภาพของถ้ำ
ถ้ำนี้ไม่ได้ดูอับชื้น มืดครึ้มมีอาถรรพ์เหมือนมีผีสิง
แต่ถ้ำนี้กลับดูสว่างมาก และลมถ่ายเทได้ดี
ทั้งหมดนี้เป็นเพราะที่ผนังของถ้ำมีรูเล็กๆมากมายเหมือนกับฟองน้ำ
มิรร์มองตรงไปข้างหน้า เห็นซองที่ตื่นเต้นวิ่งไปตรงนู้นทีตรงนี้ที
ส่วนเคลียร์วิ่งตามคนตื่นเต้นไปต้อยๆ แต่ดูจากรอยยิ้มที่ประดับอยู่บนหน้าแล้ว
ท่าทางคงจะเต็มใจที่จะวิ่งตามไป แถมพอซองพูดอะไร เคลียร์ก็จะพูดตอบกลับด้วยรอยยิ้มกระจายทั่วใบหน้า
เคลียร์เห็นมิรร์มาถึงแล้วก็หุบรอยยิ้มลงแล้วตีหน้าเงียบขรึม
ส่วนซองดูท่าจะไม่สังเกตสีหน้าของเคลียร์เลย เอาแต่ตื่นเต้นกับ..
"นี่ดูสิ มิรร์! นี่เป็นต้นหญ้าที่ไม่เคยเห็นมาก่อนเลยนะ!" ซองตะโกนร้องอย่างตื่นเต้น
..ต้นหญ้า มิรร์เอามือแปะหน้าด้วยความจนใจ
มันก็แปลกจริงๆนั่นละ เพราะแต่ละใบมันดูท่าทางจะหงิกๆงอๆชอบกล
แถมสีก็ออกส้มๆด้วย.. ดูเหมือนเป็นพืชที่ขาดสารอาหารและแสงอย่างรุนแรงถึงเป็นแบบนี้ได้
แต่พอยิ่งดูพืชนี่ก็รู้สึกมีอะไรขัดๆตาอยู่ เพียงแค่ว่าไม่รู้ว่ามันคืออะไร
"รากของเจ้าต้นนี่แปลกจังนะ" ซองพูดขึ้น "เกาะก้อนหินซะแน่นเลยนะ ว่าไหน มิรร์?"
มิรร์ตะลึง จริงด้วยสิ แถวนี้ไม่มีดินสักหน่อย ที่นี้มีแต่ถ่านหินเท่านั้น
ถ่านหินที่ไม่มีสารอาหารที่ต้องการของต้นหญ้าสักหน่อย แล้วมันเป็นอะไรกันนะ..
"จะดูหญ้านั่นอีกนานไหม?" สาวเฟรมยืนท้าวเอวถามขึ้น "คนอื่นเขาล่วงหน้าไปหมดแล้วรู้ไว้ซะด้วย!"
มิรร์ชะงัก แล้วหันไปมองรอบข้าง อย่างที่เฟรมว่าจริงๆ ในเวลานี้เหลือเขาอยู่ข้างหลังคนเดียว..
เขาถอนใจ ดูท่าว่าจะสนใจเจ้าต้นนี่เกินเหตุซะแล้วสิ
มิรร์ลุกขึ้นช้าๆ แล้วเดินไปพร้อมกับเฟรม แล้วก็เกาหัว
เขานึกถึงคำถามที่ยังไม่ได้รับการตอบได้ จึงถามเฟรมใหม่
"เธอได้ยินจากหมอดูหรอ"
"หือ" เฟรมหันมาพูดอย่างงุนงง
มิรร์พูดซ้ำแต่ละเอียดขึ้นว่า "ข่าวของถ้ำนี้ เธอได้ยินจากหมอดูหรอ"
"ไม่เชิงหมอดูโดยตรงหรอก" เฟรมใช้นิ้วมือขวาเกาคางครุ่นคิด
"ได้ยินมาจากคนในเมืองบางคนเขาพูดกันว่ามีคนที่อยากรู้รายละเอียดเกี่ยวกับถ้ำนี่ ว่าข้างในเป็นยังไง เลยไปถามหมอดู"
มิรร์เหงื่อตก "คนที่ว่าคงไม่ใช่พวกเธอหรอกนะ ที่ไปถามน่ะ"
"ไม่ใช่อยู่แล้วละยะ" เฟรมตอบทันควันแล้วก็เล่าเรื่องต่อ "ได้ยินว่าหมอดูคนนี้หลับตาแล้ว สามารถดูอดีตปัจจุบันอนาคตได้"
"แล้วไงต่อ" มิรร์พูดขึ้นเพื่อให้รู้ว่าคนฟังยังตั้งใจอยู่
เฟรมพูดต่อ "ก็หลังจากเขาหลับตาได้พักหนึ่ง เหมือนเขาพูดว่า ไม่เห็นอะไรสักอย่างเบาๆ
แล้วก็พูดออกมาช้าว่า 'มีของสำคัญของอดีต' หลังจากนั้นก็ชักกระตุกตายตรงนั้นเลย"
"อ้าวเฮ้ย แค่มองจากที่ไกลๆยังตายเลย แล้วเราเข้าไปงี้ไม่.." แล้วมิรร์ก็เงียบเสียงไป
เพราะคิดไม่ออกว่าจะมีอะไรร้ายแรงกว่าตายไหม เจ็บปวดตลอดกาล? โดนกักขังชั่วชีวิต? หรือ..
ก่อนที่มิรร์จะคิดอะไรไปมากกว่านั้น เสียงระเบิดก็ดังขึ้น
ทั้งมิรร์ทั้งเฟรมหันไปหาต้นตอ พบว่าตรงสุดทางมีทางแยก
ด้านซ้ายมีแสงสีแดงของการระเบิดปรากฏขึ้น
บทสทนาของทั้งคู่จึงจำต้องงดกลางคันแล้ววิ่งไปทางเสียงระเบิด
ยื่งเสียงระเบิดดังขึ้นมากเท่าไรทั้งสองยิ่งรีบเร่งฝีเท้าของตนไปให้ถึงจุดหมายโดยเร็วที่สุด
"นี่มิรร์" เฟรมพูดขึ้น "รู้สึกอะไรแปลกๆไหม"
มิรร์หันหน้าไปมองเฟรมคล้ามจะถามว่า 'เรื่องอะไร'
เฟรมหันมาหามิรร์ ทำหน้าตาพิศวง "รู้สึกตัวเบาๆขึ้นไหม"
มิรร์นิ่งเงียบ จะว่าไปก็จริงตัวเบาขึ้น? นี่มันเรื่องอะไรกัน
พอมิรร์มองข้างล่างเขาก็ตกใจเหวอ ตอนนี้เขาลอยจากพื้นแล้ว!!
พอเฟรมเห็นมิรร์มองข้างล่างก็มองตามแล้วร้อง "หวาๆๆๆ" ด้วยความประหลาดใจ
ถึงตอนนี้พวกเขาคงไม่ต้องใช้ขาวิ่งกันแล้ว..
แต่ความประหลาดใจนี่ยังไม่ทันหาย ความตกใจก็เข้ามาแทรกเมื่อพวกเขากำลังพุ่งถึงกำแพงข้างหน้าแล้ว !!
"จะชนแล้วววววววว" เฟรมร้องเสียงแหลม
มิรร์กัดฟันแล้วดีดนิ้วขึ้น ตรงทางแยกเกิดแผ่นแข็งใสลอยกลางอากาศขึ้น
แผ่นแข็งใสนี้ลอยขนานกับพื้น และด้านซ้ายของแผ่นนี้เอียงติดผนัง
มิรร์หันไปพูดกับเฟรม "ไม่ต้องกลัว ตอนนี้เรากำลังอยู่ในสภาพไร้แรงโน้มถ่วง!! ชนอะไรก็ไม่เจ็บหรอก!!
แต่ที่สำคัญ เตรียมงอขาเข้ากระจกเลยนะ เราจะพุ่งไปกันแล้ว!!!"
เฟรมพยักหน้าอย่างเข้าใจ แล้วงอขาเข้าหากระจกอย่างว่าง่าย มิรร์เองก็ทำเช่นกัน
พอถึงกระจกทั้งคู่ก็ใช้เท้ายันกระจก ตั้งท่าสู้เต็มที่ แล้วดีดตัวพุ่งเข้าสู่ห้องด้านซ้าย
พอเข้ามาในห้องก็มองสำรวจพบว่า ตัวห้องสูงมาก สูงจนมิรร์มองไม่เห็นข้างบน เพราะมีแสงสว่างลอดเข้ามาแยงตา
ทั้งผนังทั้งพื้นประกอบไปด้วยถ่านหิน มีซากพืชไหม้ๆ กับตะกอนดำๆ ลอยอยู่เต็มไปหมด
มิรร์เห็นว่าคงไม่เป็นอันตรายแล้วจึงมองรอบห้อง
"ลอยสนุกจังเลยนะ~" ซองที่อยู่กลางอากาศยิ้มกว้าง ตาเป็นเปล่งประกาย กระพรือแขนเหมือนมันเป็นปีก
เคลียร์มองซองที่เล่นกลางอากาศแล้วยิ้มกว้าง
เฟรมพอเห็นซองแล้วก็ทำท่าว่ายน้ำลอยตุ้บป่องไปหา มิรร์มองหาคนที่ไม่ได้อยู่ในกลุ่ม.. ไซท์..
มิรร์กวาดตามองไปสองสามทีก็เห็น ไซท์ที่ลอยสำรวจซากพืซอยู่ตรงมุมห้องอย่างสนใจ
พอมิรร์เห็นว่าซากพืชนี้นหน้าตาคล้ายกับที่เห็นตอนทางเข้า จึงเข้าไปหา
นักวิทยาศาสตร์ สำรวจซากพืชนี้ด้วยแว่นขยายอย่างสนอกสนใจ พร้อมกับพึมพัมไป
มิรร์ได้ยินคำเป็นกระท่อนกระแท่นว่า "พืชนี้" "น้ำตาล" "เซลล์" แล้วก็อะไรสักอย่างที่เป็นศัพท์วิทยาศาสตร์
ผ่านไปสักพัก ก็ยิ่งฟังไม่รู้เรื่อง มิรร์จึงช่างมัน แล้วถามไซท์ "เมื่อกี้พวกนายสู้กับอะไร"
"พืชกินคน" ไซท์ตอบโดยไม่หันกลับท่าทางยังสนใจกับพืชนี่ไม่เลิก
มิรร์พยักหน้า "มันตายหมดแล้วใช่ไหม"
"อืมม" ไซท์ครางรับ แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ใส่ใจเท่าไร
มิรร์จนใจกับหนุ่มวิทยาศาสตร์ จึงมองไปรอบห้องผ่านๆ แล้วรู้สึกเอะใจ
จึงมองรอบๆห้องอีกรอบแล้วก็พบว่า ในห้องนี้ไม่มีทางไปต่อแล้ว
ในเมื่อห้องนี่ไม่มีอะไรแล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ต่อ..
"อืมม ไปสำรวจอีกห้องดีกว่า" มิรร์พูดกับตัวเองเบาๆ ก่อนที่จะพุ่งไปอีกห้อง
"อู๊ววว น่าสนใจจังเลยนะ เจ้าของพวกนี้เนี่ย!" ซองทำตาเป็นประกายพร้อมกับหยิบแก้วหินสลักรูปแปลกๆเอาไว้
มิรร์หน้าทิ่ม ไม่สิ มิรร์ทำคอตกกลางอากาศ
พวกเอ็งไม่เคยจะระวังอะไรเลย ช่ายม๊ายยยยย!! มิรร์ร่ำร้องในใจแบบสติแตก
ผจญภัยตั้งแต่ครั้งแรกยันครั้งนี้ ซองก็ทำตัวแบบนี้ไม่เปลี่ยนแปลงนั่นคือ เห็นอะไรน่าสนใจจะเข้า
ก็จะไปดูโดยไม่สนใจอะไรเลย แม้ว่ามันจะเป็นอะไรก็ตาม
เพราะความอยากรู้อยากเห็นนับไม่ถ้วนของซอง จึงมีเรื่องร้ายๆทุกครั้งในระหว่างการผจญภัยทุกรอบ
แต่พอมีเรื่องร้ายๆเกิดขึ้นกลับมีคนข้างตัวสองคนที่ไม่รู้สึกเดือนร้อนอะไรเท่าไร ตรงกันข้าม
พวกนั้นสนุกมากกับเรื่องร้ายๆเหล่านี้ ราวกับไม่เคยเจออะไรที่เดือนร้อนมาก่อน จนมิรร์ปวดหัว
คนข้างตัวสองคนที่ว่าคือ เฟรม กับ เคลียร์
เฟรม สาวน้อยร้อนแรง เมื่อซองเจออันตรายสาวน้อยผมแดงคนนี้ก็จะถลาเข้าไปช่วย ไม่ถูกสิ เข้าไปอาละวาดต่างหาก
เข้าปลดปล่อยพลังอย่างเต็มเม็ดเต็มเหนี่ยวจนกว่า อันตราย จะอันตรธานหายไป
เคลียร์ เงาตามตัวของซอง ผจญภัยทีไร เจ้าหมอนี่จะติดตามซองเหมือนเงาไม่ปานตลอดเวลาก็ไม่ปาน
เขาไม่เคยเหนื่อย แต่ดูยิ้มมีความสุขอีกมากกว่า จนมิรร์คิดว่า หมอนี้เป็นพวกทรมานตัวเองแล้วจะสุขใจ รึเปล่านะ
"ไม่เห็นจะเจอทางต่อเลย" สาวผมแดงเฟรมพูดขึ้น "แน่ใจนะว่าเรามาถูกที่"
"ถูกซิ ถูกซิ ฉันจำได้แม่นเลยนะ" ซองร้องพร้อมถือแก้วหินที่สลักรูปแปลกๆ
มิรร์หลุดออกจากภวังค์ แล้วมองไปรอบห้อง ก็พบแต่เครื่องของต่างๆวางเอาไว้
หรือว่าทางเข้ามันจะซ่อนอยู่กันนะ?
#3
""
แก้ไขล่าสุดโดย Black Of King เมื่อ Tue 19 Mar 2013 - 22:02, ทั้งหมด 6 ครั้ง
Black Of King- Administrator
- Status :
Online Offline
จำนวนข้อความ : 1752
คำขอบคุณ : 101
Join date : 05/04/2009
Level :
ABG Character Profile
ABG Name: Purpleeeeee!
EXP: (513/2000)
status!?:status!? 
หน่วยHP
falcon- Stick
- Status :
Online Offline
จำนวนข้อความ : 57
คำขอบคุณ : 1
Join date : 14/04/2012
: 24
ที่อยู่ : อยู่ที่!!! อยู่ไหนฟะ...
Level :
ABG Character Profile
ABG Name:
EXP: (0/0)
status!?:status!? หน่วยHP
cherry882- Advanture Stick
- Status :
Online Offline
จำนวนข้อความ : 710
คำขอบคุณ : 23
Join date : 02/01/2012
: 26
ที่อยู่ : ห้องพักในตึก TSM
Level :
ABG Character Profile
ABG Name: Namine Arena / Katsune Acorma
EXP: (201/2000)
status!?:status!? หน่วยHP -
Re: Curse Cave #3 : ห้องอาทิตย์
by blackeye Sat 4 Aug 2012 - 21:36
ว้าว... น่าสนครับ
แต่ผมว่าเรื่องนี้คงไม่เกี่ยวกับ TSM แหงเลยอ่า...
แต่ผมว่าเรื่องนี้คงไม่เกี่ยวกับ TSM แหงเลยอ่า...
blackeye- Beginner Fighter
- Status :
Online Offline
จำนวนข้อความ : 186
คำขอบคุณ : 12
Join date : 05/05/2012
: 24
ที่อยู่ : Thaistickman
Level :
ABG Character Profile
ABG Name: Chidori Tsubaku
EXP: (20/2000)
status!?:status!? หน่วยHP
หน้า 1 จาก 1
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ