2 years ago....

[blackwing]

เพราะนี้เป็นประวัติที่เชื่อมกับ OC ของผมที่ไม่ใช่ abg ครับ เลยคิดว่าเอามาไว้หมวดนี้จะดีกว่า
ก็ไม่เก่งเรื่องเรียงความ แต่งเรื่อง นิยาย โรเมนติก ซะด้วยสิ
เรื่องก็ไม่ยาวเท่าไหร่หรอกครับ เชิญอ่านได้เลย
v
v
______________________________________________________________


ในช่วงสงคราม 2 เทพ ดิเซสซึ่งมีอายุได้เพียง 8 ปีได้โดนลูกหลงเป็นพลังเทพอาชูร่า ซึ่งคนที่โดนมี ดิเซสกับริน(เพื่อนรุ่นเดียวกัน) แต่มีเพียงมิว(น้องดิเซส) ที่รอดจากลูกหลังในสงครามนั้นได้ และทำให้ดิเซสกับรินมีผมสีเทาขาว และดวงตาสีแดงเนื่องจากพลังที่ได้รับ
.
หลังจากนั้นไม่นาน ตระกูลของดิเซสก็ได้แบ่งออกเป็น 2 ฝ่าย เนื่องจากดิเซสมีพลังของเทพอาชูร่า ที่ก่อสงครามขึ้น และมีคนตายเพราะโดนลูกหลงอยู่มาก ดิเซสจึงเป็นที่รังเกียจของคนในตะกูลซะส่วนใหญ่ และมิว ก็ยังโดนเกลี้ยกล่อมจากคนในตระกูล พลอยให้เกรียดพี่ตัวเองไปด้วย
ในเวลาไม่นาน ทั้ง 2 ฝ่ายก็ได้ลงมือสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตายโดยคนในตระกูลเดียวกันเอง แต่ฝ่ายที่แพ้คือฝ่านที่อยู่ข้างดิเซส เนื่องจากมีจำนวนคนที่น้อยกว่า เลยให้ดิเซสหนีไปเพราะยังเด็กเกินกว่าที่จะสู้
ดิเซสหนีไปพร้อมกับริน เพราะได้รับพลังเหมือนกัน คนในตระกูลก็คงไม่ปล่อยไว้แน่ แต่ก็ยังโดนตามล่าอยู่มั่ง
.
เมื่อเวลาผ่านไปนาน ดิเซสกับรินมีอายุ 15 ปี แม้อายุยังไม่มาก แต่ก็พอจะควบคุมพลังได้บางส่วนแล้ว และรินก็พร้อมที่จะช่วยดิเซส พาน้องสาวแท้ๆ ออกมาจากตระกูลที่หลอกเธอมาตลอด
.
ดิเซสและรินกลับเข้าไปในเมืองที่เคยอยู่ ก็พบว่า ตระกูลของดิเซสนั้น ได้ขยายตัวจนคุมได้ทั้งเมืองแล้ว และมันก็ไม่ง่ายที่จะเข้าไปพาตัวมิวออกมาง่ายๆ
.
ดิเซสบุกโจมตีเข้าไปตรงๆโดยมีรินคอยป้องกันให้ ทำให้เกิดการต่อสู้ที่ต้องระดมพลทหารทั้งตระกูลเข้ามาป้องกัน แต่ก็ป้องกันไว้ไม่ไหว เพราะแค่ทหารธรรมดาไม่สามารถสู้กับพลังของอาชูร่าทั้ง 2 ได้
หลังจากบุกเข้ามาถึงส่วนบนสุดของปราสาทได้ ดิเซสก็ได้พบกับมิวน้องของตัวเอง
แต่ภาพที่เห็น กลับเป็นดาบจากน้อง ที่หันเข้าหาตัวเอง นั้นก็แปลว่า ไม่ว่ายังไง พี่น้องก็ต้องสู้กันแน่นอน....
ในระหว่างนั้น ก็ยังมีทหารตามขึ้นมาเรื่อยๆ รินเลยขอไปป้องกันไม่ให้ทหารขึ้นมาถึงชั้นบนสุดได้
.
ดิเซสกับมิวได้เริ่มต่อสู้กัน แต่เพราะต้องสู้กับน้องแท้ๆของตัวเอง ดิเซสจึงไม่สามารถใช้พลังออกมาได้เต็มที่ และไม่คิดจะโจมตี ได้แต่เพียงหลบ หรือป้องกันการโจมตีเท่านั้น พอสู้ได้สักพัก ดิเซสก็เริ่มรับการโจมตีไม่ไหว
จนกระทั่งเริ่มถูกดาบฟันโดนบ่อยขึ้น จนสุดท้ายดิเซสก็ถูกดาบของมิว แทงเข้าที่หัวใจพอดี ดิเซสตายลงตรงนั้น แต่ไม่นานเปลวไฟแห่งอาชูร่า ที่มีสีแดงราวกับเลือด ได้ลุกขึ้นมาคลุมตัวดิเซส ด้วยความตกใจ มิวจึงรีบถอยห่างจากบริเวณนั้น ภาพที่มิวได้เห็นหลังจากนี้ คือภาพพี่ชายตัวเองออกมาจากเปลวไฟสีเลือด และพร้อมกับรูปลักษณ์ที่ดูหน้ากลัว ราวกับอสูรที่กำลังบ้าคลั่ง มิวไม่อาจรอช้าได้ เพราะหากไม่โจมตีก่อนตัวเองอาจจะตายเองก็ได้ มิวพร้อมจะโจมตีอีกครั้งอย่างเต็มกำลังการต่อสู้เริ่มดุเดือดขึ้น มิวเริ่มรับการโจมตีไม่ได้ซะเอง สู้ได้สักพัก ดิเซสมีอาการหยุดชงักขึ้นมา มิวเห็นช่องว่าง จึงใช้ดาบแทงเข้าไปอีกรอบ แต่ในขณะที่ดาบกำลังจะถึงท้อง ดิเซสกลับกางแขนออก? เพื่อที่จะให้ดาบแทงเข้าที่ท้องโดยไม่ขัดขืน ดาบแทงทะลุตัวดิเซส ในเวลาเดียวกัน ดิเซสกลับกอดน้องตัวเองไปด้วย
.
ดิเซส : เธอ.....เกลียดฉันขนาดนี้เลยหรอ...
มิว : ....!?
ดิเซส : ถ้างั้น...ฉัน จะไม่มายุ่งเธออีก จะยอมไปจากที่นี้ก็ได้
ดิเซส : แต่ฉันคงปล่อยให้เธอโดนหลอกไปตลอดชีวิตไม่ได้
.
ไฟสีแดงได้หุ่มตัว 2 พี่น้องไว้ มิวกรีดร้องอย่างทรมาน และได้ตายลงในอ้อมกอดของพี่ชาย จากนั้นดิเซสซึ้งโดนดาบแทงอยู่ ก็ทนพิษบาดแผลไม่ไหว และตายลงอีกรอบ................
.
.
.
.
.
.
..........พี่คะ ไปเล่นกับพี่รินกันเถอะ............หืม จะเล่นอะไรดีล่ะ........ก็เล่นพ่อแม่ลูกไง............อ่าาา พ่อแม่ลูกอีกแล้วรึ..........พี่ไม่ชอบเล่นหรอ พี่เบื่อแล้วหรอ?...............เอ่ออออ ก็ไม่หรอก ไปเล่นกันเลย............เย้!! รักพี่ที่สุดเลยยย
.
.
.
.
.
.
.
ดิเซส : .......ฉัน.......หืมมม มืดไปหมด..........จริงสิ ก็ตายแล้วนี้นะ
ดิเซส : ขอโทษนะ ริน ฉันพามิวกลับไปไม่ได้.......ขอโทษนะ
.
.
ริน : ดิเซส....
ดิเซส : ร....ริน.....เธอ!?
ริน : อีกสักพัก นายก็จะฟื้นขึ้นมาเอง นายก็รู้นี้ ว่าเราไม่มีวันตาย
ดิเซส : อ่าาา...จริงสิ แต่....ฉันไม่อย่ากจะตื่นแล้วล่ะ
ริน: หืม?
ดิเซส : ก็ฉัน.........ฆ่ามิวไปซะแล้วสิ
ดิเซส : .......
ริน : ไม่เป็นไรแล้วล่ะ ^^
ริน : ตอนนี้มิวไม่ต้องตายแล้วล่ะ
ดิเซส : ว่าไงนะ!!?....หมายความว่าไง....
ริน : ดิเซส.....ฉันขอโทษนะ
ดิเซส : ......หรือว่าเธอ........ชิ!! ยัยบ้า เธอทำอะไรลงไป รู้ตัวรึป่าว!!!
ริน : ขอโทษนะ......ฉันอยากให้มิวได้มีชีวิตที่ดีน่ะ ก็ยังเด็กอยู่เลยนี้นา...
ดิเซส : แต่ต้องแลกกับชีวิตของเธอเลยนะ!!
ริน : แหะๆ ไม่เป็นไรหรอก
ดิเซส : ชิ!! ยัยบ้า
ริน : ^^
ริน : ขอบคุณ ที่คอยอยู่ด้วยกันมาตลอดนะ ฉันรู้สึกอบอุ่นมากเลยล่ะ
ริน : ขอบคุณนะ......ขอบคุณจริงๆ
ดิเซส : ด.. เดี๋ยวก่อน!!
ริน : ถ้าโชคดี เราคงได้เจอกันใหม่นะ
ริน : ก็.......ฉันยังไม่ได้ทำสิ่งที่อยากทำให้ดิเซสเลยนี้นา
ดิเซส : ริน!!
ริน : ขออะไรอย่างนึงนะ........"ดูแลน้องดีๆด้วยล่ะ"
ดิเซส : ด..เดี๋ยวก่อน!! ริน!!!!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ดิเซสลืมตาขึ้นมาพร้อมกับตะโกนชื่อของริน แต่ก็ไม่พบ
แต่ว่า ถ้าเราผ่านเรื่องเลวร้ายมาแค่ไหน หากเจอสิ่งที่ปราถนา ก็จะมีความสุขกว่าทุกครั้ง
ดิเซส เห็นน้องตัวเองนั่งอยู่ข้างๆตัวเอง(ในสภาพที่มีผมสีเทาขาว และดวงตาสีแดงเพราะได้พลังจากริน)
"หืมมม....พี่เรียกชื่อใครหรอ?.......ที่นี่....เราอยู่ที่ไหนหรอคะ?"
ดิเซสที่ได้เห็นน้องสาวแท้ๆของตัวเอง ก็ได้เข้าไปกอดทันที น้ำตาค่อยๆปลิมออกมา รอยยิ้ม ที่มีทั้งความเศร้า และความดีใจก็แสดงออกมา
.
มิว : พ....พี่....เอ่อ เป็นอะไรรึป่าว
ดิเซส : ไม่มีอะไรหรอก แค่หาวจนน้ำตาไหลน่ะ
มิว : เอ๋...
มิว : ใช่ๆ พี่คะ เมื่อกี้หนูฝันแปลกๆด้วยล่ะ ฝันว่าเล่นพ่อแม่ลูกกัน พี่เล่นเป็นพ่อ มิวเล่นเป็นลูก ส่วน.......เอ๊ะ!? แล้วใครเล่นเป็นแม่กันนาาา
จำไม่ได้เลยแหะ
ดิเซส : (ลบความจำของมิว ไม่ให้จำตัวเองได้เลยหรอ) คงเป็นเพื่อนพี่ล่ะมั้ง
มิว : เอ๋....เพื่อนคนไหนนาาาา ......ช่างเหอะ เพื่อนพี่อยู่ไหนอะ
ดิเซส : อ่อ ไม่รู้สิ ไม่ได้เจอเลยแหะ
มิว : เอ๋?....แล้วจะได้เล่นกันอีกรึป่าวนะ
.
.
.
"เขายังไม่ได้บอกความรู้สึกดีๆกับเราเลย สักวัน เขาต้องกลับมาแน่
สักวัน.....เราคงได้เจอกันแน่นอน"

_______________________________

ขอคุณครับ