Story of Darkness

[Nikky]

บทที่ 1
“ทะ...ที่นี่ที่ไหนกัน?”เสียงของชายอายุประมาณ20ปีดังขึ้นในสถานที่อันมืดมิด “เจ้าจำไม่ได้เลยหรอว่าเจ้าได้ทำอะไรไป!” เสียงของคนแก่ดังขึ้นมาราวกับว่าอยู่ข้างๆ ชายหนุ่ม “ขะ...ข้าทำอะไรผิดหรอท่านพ่อ”
“เจ้า! ทำให้พวกเราพ่ายแพ้สงคราม! ระหว่างพวกเราเหล่าเทพกำลังจะชนะพวกปีศาจ เจ้าไปเปิดประตูนรกเพื่อช่วยแม่ของเจ้าที่ตายไป ทำให้วิญญาณของพวกปีศาจหลุดออกมาทำให้พวกมันมีมากกว่าเดิม! เจ้าจะต้องได้รับบทลงโทษ เจ้าจะไปอยู่อีกโลก...โลกที่ไม่มีเทพ มีแต่การต่อสู้การทำลาย และเมื่อเจ้าไปโลกนั้นเจ้าจะได้อยู่ในสถานที่ที่เจ้าไม่คุ้นเคย เจ้าต้องเอาตัวรอดจากที่นั่นให้ได้และเมื่อถึงเวลาข้าจะพาเจ้ากลับมาเอง
ในเมื่อเจ้าเป็นเทพแห่งความตายอีกคนเหมือนข้าเจ้าจะมีพลังแห่งความมืด เจ้าจะไม่อ่อนด้อยอีกต่อไป เจ้าจะต้องไปสถานที่ที่เรียกว่า Thaistickman ” “ท่านพ่อพลังนั่นใช้ยังไงบอกข้าที!”
วืดดดดด!!!
หลังจากดาร์กเนสพูดจบร่างของเขาก็หายไปอย่างไร้ร่องรอยเหลือแต่ผู้เป็นพ่อเพียงคนเดียว...

บึ้ม!!!!
พื้นที่หลังตึก TSM ระเบิดขึ้นมา กลายเป็นหลุมเป็นบ่อขนาดใหญ่ ร่างของดาร์กเนสยืนอยู่ใจกลางหลุมขนาดใหญ่
ผู้คนมากมายรีบวิ่งมาดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น “ที่นี่ที่ไหน”คำถามที่ออกมากจากปากของเขา ทุกคนมองไปยัง
ดาร์กเนส “ใครวะ? มาทำระเบิดอะไรตรงนี้ เสียหายนะโว้ย” เพอร์เพิ้ลเดินลงมาในหลุมพร้อมทำหน้าไม่พอใจ
“ข้าถามว่าที่นี่ที่ไหน!” “ที่นี่คือ TSM แต่ชั้นไม่ชอบที่แกที่ทำเสียหายตรงนี้แกต้องได้รับบทลงโทษ” “ได้...สรุปว่าเจ้าอยากมีเรื่องกับข้าสินะ” เพอร์เพิ้ลวิ่งตรงไปหาดาร์กเนส พร้อมกับง้างหมัดขึ้น เพอร์เพิ้ลปล่อยหมัดเข้าไปที่กลางลำตัวของดาร์กเนส
“อั่ก!” ดาร์กเนสร้องพร้อมกระอักเลือดออกมา เพอร์เพิ้ลอัดหมัดไปที่คางพร้องเพิ่มความเร็วชั่วขณะ ทำให้ดาร์กเนสลอยกระเด็นออกไปประมาณ4เมตร
ดาร์กเนสพยายามรีดเค้นพลังออกมาแต่ไม่สำเร็จ เขาเพิ่งคิดได้ว่าเขามาพลังความมืด เพราะฉะนั้นต้องแพ้แสงเป็นแน่ ดาร์กเนสรีบวิ่งขึ้นจากหลุมและมุ่งไปยังใต้ตึก TSM “จะหนีไปไหน!” เพอร์เพิ้ลตะโกนและวิ่งตามไป
“ข้าไม่ได้หนี” พอดาร์กเนสพูดจบเพอร์เพิ้ลก็วิ่งเข้ามาใต้ตึกแล้วเหมือนกัน ต่างคนต่างวิ่งเข้าหากัน
ดาร์กเนสงอมือไว้ที่ลำตัวพร้อมมีแสงแห่งความมืดสีดำ มีไอความมืดพวยพุ่งออกมา ดาร์กเนสเอามือจ่อไปที่ท้องของเพอร์เพิ้ลและปล่อยพลังออกไป
บึ้ม!!!
เพอร์เพิ้ลกระเด็นไปไกลออกนอกใต้ตึกไปประมาณ 50 เมตร “ข้ามาที่นี่อย่างสันติ ข้าไม่ต้องการต่อสู้ในเวลานี้”
หลังจากนั้นเพอร์เพิ้ลโดนหามไปห้องพยาบาลส่วนดาร์กเนสโดนนีโรเซียพาไปซักถามที่ห้องโถง
“นายมาจากไหน? มาที่นี่เพื่ออะไร” “ข้ามาจากโลกอีกโลกนึงที่ไม่ใช่โลกของพวกเจ้า แล้วอีกคำถาม ข้าโดนเนรเทศมาที่เพราะข้าทำให้พ่ายแพ้สงคราม แล้วที่นี่มีคลังแสงมั้ย? ข้าต้องการอาวุธ” “ไม่มีที่นี่มีแต่ห้องเก็บอาวุธ” “เจ้านำข้าไปที่ห้องเก็บที” เมื่อดาร์กเนสพูดจบนีโรเซียก็นำทางไปยังห้องเก็บอาวุธ...
“นี่ละห้องเก็บอาวุธพอใจวุธชิ้นไหนก็เลือกมาเลย” ดาร์กเนสยินคิดอยู่หน้าประห้อง เมื่อคิดได้จึงเดินไปหยิบธนูและลูกธนูมา 1 กระบอก มีดสั้นอีก 2 เล่ม
นีโรเซียพาดาร์กเนสไปยังห้องพักและให้กุณแจห้องพักวางไว้บนโต๊ะ ทั้งห้องมีหน้าต่างที่ระเบียง 2 บาน ห้องน้ำ 1 ห้อง เตียง 1 เตียง โทรทัศน์ 1 เครื่อง โต๊ะ 2 ตัว
ดาร์กเนสวางธนู,กระบอกลูกธนูและมีดสั้นอีก2เล่มไว้บนโต๊ะที่ตั้งอยู่ข้างๆ โทรทัศน์ และหยิบกระดาษขึ้นมาอ่าน ‘ถึงผู้พัก ทางเราจะให้ท่านพักอยู่ที่ ณ ห้องนี้ฟรี แต่ท่านจะต้องทำภารกิจให้ก็ทางเราด้วย ไม่งั้นท่านก็จะไม่มีสิทธิ์ที่จะพักในห้องนี้ จาก บริษัท’ หลังจากอ่านเสร็จดาร์กเนสก็ล้มลงไปนอนที่เตียงพร้อมกับหลับไป


ดาร์กเนสเดินลงบันไดมาชั้นที่1ของตึกพร้อมกับอาวุธ “มาพอดีเลยชั้นมีภารกิจให้หนะ ไปกับฟอลค่อนละกันนะบายระ” ไมนั่วพูดพร้อมเดินจากไป “ฟอลค่อน ภารกิจอะไรงั้นรึบอกข้ามา” “ตามหาแมมโมรี่อ่า”
“ได้ไปกันเลย...แต่ว่ารถม้าอยู่ไหนละ” “โห่คุณนี่มันปีไหรแล้วนี่มันปี 2012 รถม้าจะมาจากไหนละคู๊นน หลุดมาจากยุคไหนเนี่ย สมัยนี้เค้าใช้รถแล้ว” “ถ้างั้นเจ้าก็พาข้าไปหาสิ่งที่เรียกว่ารถทีซิ”





โปรดติดตามบทต่อไป...

[Nikky]

เพิ่มบทที่1
ป.ล.บท1ขอ2หน้าพอน้าาา >w<

[Stampza]

โอ๊ะ!!!! เยี่ยมจริงๆ

[doxerd2030]

ผมว่ามันยังดูแปลกๆทั้งๆที่darknessพึ่งมาแต่กับรู้จักmemoryต่อยเพอรเพิ้ลแล้ว....ไมนัวให้ภารกิจแบบสั้นๆ
ช่างเถอะ
แต่ก็หนุกดีคับ

[Nikky]

เพิ้ลเค้าเป็นนักเลงอะครับ =w=

[ParRoMa]

ข้ามาอย่างสันติ =w=/

[Nikky]

สันติจริงๆเพิ้ลเค้ามาท้าต่อยก่อนอะ=w=
ป.ล.คนที่ยืนดูยุรอบๆน่าจะเป็นทีมงานไทยมุง

[falcon]

มีฟอลค่อนด้วย! =w=

[cherry882]

นิยายสนุกมากเลยบอม รอติดตามตอนต่อไป